Vroeg op, wat heet, midden in de nacht om 5 uur, dat wordt de komende dagen regel. Onze trein vertrekt om 6.45 uur vanuit Jogjakarta naar Mojokerto zo’n 250 km verder naar het Noordoosten van Java. Onze chauffeur/begeleider is gisteravond al met de auto en onze bagage vertrokken. Want hij moet ons bij de station in Mojokerto weer ophalen en met de trein reis je sneller dan met de auto. Ik denk dat het oorspronkelijk de bedoeling was dat we de laatste 2 dagen een andere begeleider zouden krijgen in Oost Java. Maar Bayu blijft bij ons t/m vrijdag, tot ons vertrek naar Flores. Op het station in Jogjakarta worden aan begin van de ochtend allerlei exercities gedaan door het personeel. Allereerst een soort discipline oefening, netjes in de rij en daarna even relaxed om elkaar een goede werkdag te wensen denk ik. Een soort stand up met z’n allen, wat ik elk team zou aanraden! Ik tel op dit station minimaal 30 medewerkers keurig in uniform. Als we precies op tijd vertrekken staan 15 personeelsleden in het gelid om de trein uit te zwaaien. Eigelijk wel bijzonder.
De treinreis duurt 3,5 uur en is wederom relaxed. We rijden voornamelijk door vlak boeren landschap, veel rijstvelden afgewisseld met suikerriet plantages. Niet heel spannend. Hoewel de velden uitgestrekt zijn, heb ik nog geen enkel mechanisch landbouwwerktuig gezien. Behoudens dan de kleine traktortjes met 2 schoepenwielen (in de vorm van een waterrad) waarmee men in de natte rijstvelden werkt.
10 uur , Mojokerto en Bayu, onze chauffeur begeleider, staat al klaar voor ons. Hij heeft in totaal meer dan 5 uur gereden om hier te komen. Van hieruit is het nog ongeveer 120 km naar Bromo, een actieve vulkaan op Oost Java. Maar omdat de weg daar naar toe voor een religieus feest tot 16 uur is afgesloten, maken we nog een alternatief ommetje naar enkele resten van oude tempels. Deze zijn in 1815 gevonden door Nederlanders.
De tempels hebben ook hier een boeddhistische oorsprong en waren gebouwd in de vroege Middeleeuwen rondom een koninklijk paleis. Tempels stonden op de 4 hoeken van de koninklijke paleistuinen. De resten van het paleis hebben ze nooit kunnen vinden.
Wel mooi dat op Java, waar voornamelijk moslims wonen, de oudheidkundige vondsten van andere religies worden geconserveerd en gerespecteerd. De beheerders van deze bezienswaardigheden hebben plezier om ook de hegjes in religieuze motieven te knippen. Schoolkinderen krijgen vaak op deze plaatsen onderwijs. Je betaalt een paar euro toegang of het is gratis.
Het is warm en drukkend weer, dus de koele auto is een welkome intermezzo bij deze bezoeken. Later op de middag rijden we via een schitterende bergweg naar Bromo. We stijgen naar 2200 meter hoogte waar ons hotel is voor de komende nacht. Onderweg daar naar toe verbazen we ons over de wijze van landbouw. Op de steile hellingen zien we uitgestrekte aardappel- en koolvelden. We kunnen ons niet voorstellen hoe men die bewerkt en de oogst eraf haalt, want het is echt stijl. De gewassen staan allemaal in een soort patroon, waarschijnlijk ook om te zorgen dat het zo min mogelijk erodeert.
Om 17uur komen we bij ons hotel “Lava View”. Het ligt op de rand van een enormevlakke valei met daarin de Bromo krater. Eindelijk een dragelijke temperatuur op deze hoogte. In de rit hier naar toe valt op, dat er bijna alleen maar oude Toyota Landcruisers rijden. Morgen snappen we waarom. We relaxen wat en bewonderen het uitzicht. Na een matig etentje met een slechte coördinatie in de keuken, liggen we vroeg op bed want morgen om 2.30 uur gaat de wekker. We gaan dan voor een zonsopgang happening van de beroemde Bromo krater.
De volgende ochtend vertrekken we in alle vroegte met een Jeep, een oude Toyota Lancruiser dus, naar ons uitzichtpunt. Van te voren hadden ze ons gezegd dat het druk kon zijn, maar ja hoe weet je waar en hoe druk het is en waar je rekening mee moet houden? Nou, een compleet circus van wat zich in die omgeving midden in de nacht afspeelt. Honderden van deze jeeps met toeristen rijden achter elkaar naar de verschillende uitzichtpunten.
Na een steile afdaling naar de valei een min of meer offroad wedstrijdje door het vlak lava gebied om het eerste bij de volgende hindernis aan te komen. Een zeer steile verharde weg naar een van de uitzichtpunten aan deze weg. In een colonne van alleeeeeeen maar Toyota landcruiser jeeps rijden we naar boven tot 2600 meter. Het zijn allemaal Toyota jeeps die gebouwd zijn voor 1982 en dat geeft nogal wat uitstoot. Sommigen rijden stapvoets maar onze chauffeur, Liesbeth en ik zijn de enige passagiers, kachelt lekker door en passeert als het even kan. Overal zie je lichten van deze toch wel rare optocht. Verder naar boven staan honderden kraampjes en motortaxis langs de weg. Een complete zonsopgangtoeristenindustrie (3x woordwaarde) is midden in de nacht op gang gekomen. Ik zou zeggen: ”totale gekte”. Maar ja we doen hier aan mee. Het zijn nu vooral lokale toeristen en in de zomer zijn het de Westerlingen die hier naar toe komen om naar een van de 10 beste zonsopgangen (ja weer een lijstje) te komen kijken. We worden om 3.30 uur keurig afgezet bij het hoogste uitkijkpunt. Het is ongeveer 1,5 uur wachten tot 5 uur voor het spektakel begint. We hebben een goede plek op een soort tribune met goed uitzicht op de vulkaan Bromo. Maar dan zijn we onzeker over : komt de zon hier nou aan het westen of oosten op? We zitten toch onder de evenaar! Maar hij komt deze keer toch van de oosten op. Gelukkig zijn we goed gekleed, want het is koud en beetje winderig. Ook hier wordt in voorzien door lokale mensen die dekens en kussentjes verhuren. Rond 5 uur is het stampvol. En ja, precies op tijd begint het in het oosten te gloren, het kleurenschouwspel begint. De foto’s spreken voor zich.
De mensen om ons eens beginnen allemaal selfies te maken, dus staan ze met de rug naar het spektakel. Ook dat is een bezienswaardigheid.
Alles bij elkaar is het inderdaad heel bijzonder, maar een van de tien beste …….. mmmmmm ? Ach lijstjes zijn leuk voor de marketing.
Na zessen gaan we terug naar onze jeep. Nu speelt zich op de weg het omgekeerde spektakel af in het daglicht. We rijden weer terug naar de bodem van de grote vlakte waar honderden jeeps rijden en geparkeerd staan.
Nu wil iedereen naar de rand van de Bromo-krater. De wandeling van de parkeerplaats daar naar toe is ongeveer 1 kilometer. Er staan tientallen mannen met kleine kittige paardjes klaar, die je graag naar boven brengen. Ook hier weer een industrietje. Eerst is het vlak en de laatste honderd hoogtemeters tot aan de rand van de krater moet je met een stijle trap met 250 treden. Het stinkt boven flink naar zwavel en gezond lijkt het mij ook niet. De krater stoot flinke wolken zwaveldamp uit.
Na kort bezoekje terug naar de Jeep, weer een offroad wedstrijdje tussen de jeeps wie het snelst bij de weg omhoog is. Om 8 uur zijn we bij ons hotel en ontbijten. Rond 9 uur is het hele spektakel rondom deze toeristen attractie afgelopen en keert de rust weer in de vallei.
Morgen weer opnieuw en dat 365 keer per jaar! Tja……. (Trouwens we hoorden een dag later dat de dag na ons bezoek hier zware regenbuien in de nacht waren met overstromingen en verschuivingen als resultaat. Dat kan dus ook gebeuren. We hebben geluk gehad)
Dezelfde dag rijden we nog naar Surabaya, 130 km noordwaarts. Van daaruit vliegen we morgen naar het eiland Flores. Het is en blijft druk op de doorgaande wegen. We maken een stop in Pasuran, waar we een haven bezichtigen met kleurrijke vissersboten.
In de midden van de stad ligt een groot vierkant stadsplein: Alun Alun genoemd. Deze pleinen hebben een moslim religieus uiterlijk. Aan de westkant staat een moskee en aan de overzijde een gebouw met een belangrijke functie, meestal woont daar de burgemeester. Een lieve juffrouw met een klas kinderen kwam vragen of zij een foto met ons mocht maken.
We lunchen en drinken koffie in een chique hotel samen met onze begeleider Bayu. De prijzen zijn hier ook laag: drie lunches met een drankje voor 9 euro! En trouwens de biodiesel kost hier ongeveer 40 cent, dankzij een flinke subsidie van de overheid.
Bij ons hotel vlak bij het vliegveld van Surabaja, nemen we afscheid van onze tweede gids en chauffeur Bayu. Een leuke man en plezierig gezelschap.
We zoeken nog een restaurant in buurt waar we de beste nasi eten tot nu toe. Het is wel ongezellig rustig overal maar ja tis hier nu laag seizoen. Morgen weer om 2.30 uur op om naar Flores te vliegen via Kupang op West Timor. Benieuwd hoe het daar is dat lees je in het volgende bericht
Prachtige reis tot nu toe Stan en Liesbeth!!! Gr Jan
Ziet er goed uit! Zie alleen datum niet ( voor idee: ik zit nu in Mook bij de DAR en Stan op dit moment op de Bromo)
Groeten
Wat een mooi reisverslag en foto’s. Heel leuk om jullie zo te volgen! Gr. Albert, Trudy
Leuk om te horen we hebben het ook geweldig naar onze zin. En Indonesië is een geweldig land.