Inderdaad weer midden in de nacht op. Om 3 uur met de shuttle naar het vliegveld op een kwartiertje afstand. We hebben een vlucht met een overstap: van Surabaya naar Kupang (2 uur) en van daar een korte vlucht naar Ende op Flores (45 min). Het zijn binnenlandse vluchten. Grappig dat je bij het inchecken bijna alleen dozen de band op ziet gaan. Blijkbaar vliegen de mensen hier veel met goederen. Onze tassen zijn rond de 20 kg, dat valt weer mee.
Bij Kupang loop je over het platvorm naar je vliegtuig. De tweede vlucht is met een propeller vliegtuig, 10 van de 80 plaatsen zijn maar bezet. Op beide vluchten zijn we de enige Westerlingen. Op vliegveld Ende op Flores komen maar 3 vluchten per dag aan. Toch staat er weer een hele horde van taxichauffeurs die ons weg willen brengen. Maar onze nieuwe begeleider chauffeur Matus ook. Wat een luxe als alles zo goed geregeld is.
Vandaag (12 januari) rijden van Ende naar Moni. Het eiland doet al meteen heel gemoedelijk aan, mede ook dat onze chauffeur een heel vertrouwde indruk maakt. We drinken eerst koffie en loopt hij met ons het hele programma door. De rest van de reis op Flores blijft hij bij ons. Het is maar 125 km naar ons onderkomen maar we doen hier de rest van de dag over ( 30-35km/u). De wegen zijn goed maar door de mooie bergen erg bochtig. Gelukkig veel minder druk en hektisch als op Java. De fauna is overweldigend, grote bladeren, enorme bamboe soorten, prachtige rijstvelden, etc.
Na wat tussenstops komen we bij onze Kelimutu Ecolodge. Mooi gelegen aan een riviertje net buiten het dorp Moni. Omzoomd met een mooie aangelegde tuin, met geweldig mooie bloeide planten. Liesbeth noteert gelukkig alle namen. We zijn de enige gasten in de lodge en er wordt heerlijk voor ons gekookt.
En ja weer vroeg naar bed want morgen om 3.30 uur op voor onze volgende zonsopgang bij de Kelimutu meren. Ik heb altijd gezegd dat we niet op vakantie gaan maar reizen. Ach je komt zo ook wel in een ritme. Maar het is wel goed dat je jouw reis zo opschrijft want anders zou ik niet meer weten wat we eergisteren hebben gedaan. Ja dat geheugen! En schrijven helpt mij weer om te onthouden plus we krijgen regelmatige leuke reactie op onze berichten. Dat is ook weer het leuke van delen!
Dit keer zijn we met aanzienlijk minder mensen op de top en genieten weer van een mooie zonsopkomst. Opvallend dat hier verhoudingsgewijs wel veel Westerlingen zijn. Zelfs nog een stelletje uit NL. Onze gids (en boer) Franciscus legt uit wat het verschil is van de kleuren van de drie mere. Dat we vooral geluk hebben met het weer, want in deze tijd van het jaar is het normaal bewolkt en zo. Verder hebben we tijdens de wandeling naar de meren een interessant gesprek over zijn wijze van bestaan.
Hier op Flores is 80% Christelijk (Protestant en Katholiek) . Dat heeft oa te maken door de kolonisatie van de Portugezen en de Hollanders. Dus er zijn ook veel familie namen op basis van dit verleden: oost Flores vooral Portugese en west Flores Hollandse namen.
Om 7.30 uur zijn we terug in onze lodge, ontbijten en genieten van de omgeving.
Vandaag staat een rit naar Bajawa op ons programma. Eigelijk wel heel jammer om al naar 1 dag van zo’n prachtige plekte vertrekken. Maar ja, geen rust en we gaan weer op pad voor wederom 170 km over de prachtige weg door de bergen en langs de zee. We rijden terug naar Ende om van daaruit verder te rijden naar het westen van Flores.
Onze chauffeur is een degelijke rijder, dwz heel rustig door de bochten maar op de rechte stukken ook niet harder dan 40 km/uur, dan duurt zo’n weg extra lang. Maar langzaam reizen is ook een kunst! Hier aan overgeven is wel een opgave voor ons. Zelfs Liesbeth vindt het langzaam gaan. Onderweg zien en horen we allerlei interessante informatie over de leefwijze hier en wat we allemaal zien.
Af en toe zet hij ons uit de auto en vraagt om een stuk langs de weg te wandelen. Hij rijdt dan met auto achter ons aan. Ik zou er niet zou gauw opkomen maar leuk dat je dan weer meer ziet en hij stopt ook om er uitleg over te geven. Schitterend toch. Mooie manier van leren!
Op Flores staan grote kerken en zaterdag is hier een kerkgangers-dag net als de zondag. EN er lopen hier weer massa’s honden over de weg. Zou het iets met het geloof te maken hebben? Niemand kan mij hierover een verklaring geven. Moslims vinden honden, op Java zagen we er niet een, niet halal genoeg. Maakt niet uit, het zijn hier allemaal bijna hetzelfde type hond: klein, bruin, zwart of wit en 4 poten 🙂
Het openbaar vervoer gaat veelal met vrachtwagentjes en busjes, waar ook mensen op het dak zitten.
Zelfs schoolkinderen worden op deze wijze vervoerd. Er moet hier wel soort slagveld zijn als het om verkeersslachtovers gaat. De hoofden lijken mij vooral niet veilig.
Om 17 uur komen we aan op Malunawu resort vlak bij Bajawa. Via de stijle weg omlaag komen we uit bij een prachtige receptie en restaurant van deze lodge, gelegen op een berghelling en uitkijkt op een prachtige vulkaan en de zee.
Na een welkomsdrankje worden we met de auto naar ons onderkomen gebracht. Wederom qua plek en uitzicht andembenemend, zelfs vanaf het toilet.
Ons bestelde eten wordt bij ons huisje gebracht, want het restaurant van het resort is hier meer dan 1 km vandaan over een steile weg . Bezorgen kost 1,2€ extra. En ja we eten vanaf het prachtige balkon met uitzicht op het dal met zijn dorpen en lichtjes. Ja wel heel prima zo. Gelukkig blijven we hier 2 dagen. Morgen naar historische dorpjes en een hot spring in dit klimaat! Want ja per slot van rekening zijn weer omgeven door actieve vulkanen.