22 maart National park Tierra del Fuego – Ushuaia – Estancia Harberton. 110 km
Overnacht in het park Tierra del Fuego bij een rivier. Prachtig plekje en we werden met zonneschijn wakker. Geen wind dus eigenlijk was het heel behaaglijk. Lekker buiten ontbeten. We gaan vanochtend een wandeling maken langs Lago Roca tot aan Chileense grens. Het is op en neer 8,5 km. Het bos langs het meer is fantastisch. Dit zie je nergens in Europa. Of laat ik het anders zeggen ik heb het nog nooit bos zo gezien. Bomen in alle vormen en soorten. Vooral de hele kleine blaadjes van de bomen vallen op. Ook hier is de herfst in aantocht en we zien hier en daar al paddestoelen. Het pad loopt grotendeels langs de oever, met prachtig uitzichten op de bergen aan de Chileense kant.
We genieten volop en het weer is wederom fantastisch. Na de wandeling rijden we terug naar Ushuaia en doen daar nog wat souvenir shopping, uploaden van het reisverslag, lunch, geld wisselen en ophalen van de was. Nadat we nog geschuild hebben in een koffiebar voor een buitje regen vertrekken we om 17 uur richting Estancia Harberton. Het licht 40 km ten zuiden van onze terug weg aan Canal Beagle. Een Estancia is meestal in het verleden gesticht door een gezin met een boerenbedrijf. Deze Estancia is in 1880 gesticht door Thomas Bridges, de eerste witte kolonist op Vuurland. Het is nu een soort openlucht museum. Je moet entree betalen en dan krijg je ook een rondleiding. Maar we komen om 19 uur aan en men sluit de boel net. We parkeren onze camper aan de andere kant van een kleine baai tegenover de Estancia. De avond is hier frisjes en soms valt af en toe een buitje.
Morgen gaan we definitief alleen nog maar naar het noorden. Over 3 weken precies moeten we in Santiago zijn. Tot die tijd bezoek we nog heleboel bezienswaardigheden aan de Argentijnse kant van de Andes.
23 en 24 maart Estancia Harberton naar El Calafate
De afgelopen 2 dagen stonden in het teken van kilometers maken om weer terug te keren naar de Andes maar nu aan de Argentijnse kant. We zaten in Estancia Harberton in meeste zuidelijkste punt van onze reis. De eerste 40 km waren over een gravel weg terug naar Rota 3 om over deze weg naar het noorden te rijden. Omdat dit de enige weg is die zuiden verbind met het noorden is het weer dezelfde weg terug. Maar dat is geen straf omdat het hier zo prachtig is en de omgekeerde weg geeft ook weer nieuwe perspectieven. In de nacht had het af en toe geregend en in de bergen ook gesneeuwd. De bomen op de helling waren nog mooier rood en dat gaf een geweldig contrast.
Je moet bedenken dat we in het zuiden in Argentinië zijn en dat we weer door Chili moeten om vervolgens weer in Argentinië uit te komen waar het grootste deel van onze terugreis naar Santiago zal plaatsvinden. Dus we moeten twee keer de grens over. We moeten daarbij denken dat we geen verboden vruchten (letterlijk) meenemen. In Rio Grande nuttigen we een goede lunch en tanken bij zodat we zeker Argentinië opnieuw halen. Bij San Sebastiaan gaan we over de grens van Argentinië naar Chili. Dan is het doorknallen naar ferry bij Delgado. Daar staat een enorme rij vrachtauto’s maar met wat wachten en geluk kunnen we de eerst volgende ferry mee. Een overtocht van ½ uur met in ons kielzog tonijnen die een showtje opvoeren. Zo rond 18.30 uur komen we aan en dan moeten we nog een uurtje om weer over Chileens Argentijnse grens te geraken. Beide grens overgangen gaan erg soepel. Eerst je paspoort laten stempelen bij de douane van het land wat je verlaat, dan naar Aduana die je auto uitklaart. Dan naar de volgende douane van het land wat je binnen komt nog een keer hetzelfde ritueel. Alles bij elkaar gaat het erg soepel en er wordt niet gecontroleerd. Dus zonder Schengen kan het ook. Onze paspoorten staan op deze manier vol stempels. Staat wel stoer. Nadat we in Argentinië zijn aangekomen rijden we nog zon 15 km om bij onze volgende kampeerplek aan te komen vlak bij een krater meer Laguno Azul in het park Pali Aike. Vandaag hebben we 550 km gereden, een ferry en 2 keer de grens over. Netjes toch?
De volgende ochtend maken we een wandeling naar het kratermeer. Prachtig daar beneden, we maken mooie foto’s. Het weer is prettig en een warmte die we de afgelopen dagen niet gehad hebben.
De volgende stad is Rio Gallegos, deze stad ligt aan de monding van een rivier die (je raad het al) Rio Gallegos heet aan de zuidelijke Atlantische oceaan. Het is vandaag vrijdag 24 maart een feestdag in Argentinië. We gaan onze voorraden weer aanvullen want alles is op vanwege de grensovergangen. Gelukkig zijn de supermarkten open en we doen flink wat boodschappen. We zijn ook nog getuigen van een demonstratie en zo te zien is Che er ook bij!
Alle tanks worden gevuld en nu op naar El Calafate dat ligt aan de voet van de Andes. In feite steken we bijna heel Argentinië van oost naar west over, zo’n 300 km. Ik denk dat dit het meest vlakke stuk is van onze reis. Mijn God wat is dit toch een groot land. Niks postzegel Natura 2000 gebieden, wel heel veel schapen. Soms lijkt het wel een mierennest zover als je kunt kijken. Wij vinden dit wel mooi. Na een 4 uur rijden komen we aan in El Calafate aan Lago Argentino en in de verte zien we de Andes al weer liggen. De hele weg hebben we tegen de wind in gebeukt. We zoeken een overnachtingsplek aan de lago net buiten het stadje. We koken zelf weer een heerlijke maaltijd en gebruiken de avond om weer te plannen en dagboek bij te werken. Morgen gaan we naar Glaciar Perito Moreno dat deel uitmaakt van hetzelfde gletsjer gebied waar ook Torres del Paines bij hoort. Het ligt nog 80 km westelijker en daar blijven we een paar dagen dus zijn we ook weer off grid.
25 maart El Calafate- Glaciar Perito Moreno – Lago Roca. 130 km
Vandaag gaan we weer naar een “ must see” namelijk Glaciar Perito Moreno. De gletsjer die we al vele malen gezien hebben. Hè, zul je denken! Maar de wandeling naar de Glaciar Perito Moreno staat op een filmpje wat je kunt opzetten op de crosstrainer bij sportcentrum. Dus vele malen gezien naar nu voor het eerst in het eggie. Het is van El Calafate een rit van 80 km. O ja en voordat ik het vergeet, de zonsopkomst was weer spectaculair. Kijk maar naar de foto’s. Het klinkt lullig maar we beginnen er aan te wennen dat we elke dag op een of andere prachtige plaats met een spectaculaire uitzicht onze dag beginnen.
Na een uur rijden komen we het nationale park binnen waar je entree betaald van omgerekend 25 euro p.p. Aangekomen bij de parkeerplaats lopen we over kilometers lange wandelwegen gemaakt van stalen roosters. Erg mooi gedaan trouwens. Er zijn diverse routes die een gigantisch mooi uitzicht geven op het front van de gletsjer. Glaciar Perito Moreno is vernoemd naar zijn ontdekker en is meer dan 15 km lang en wel 500 meter dik. Hij schuift elke dag gemiddeld 2 meter het meer in. Dat gebeurt niet zomaar, maar het gaat gepaard met een flinke donder en geraas als er weer een stuk afbreekt. De gletsjer steekt tussen 50 en 70 meter boven het water uit. Dus dat wil wel. Er staan dus ook veel mensen te wachten om zo’n afbreuk te zien. En ja we zijn ook getuigen van zulke plonsen. Helaas steeds te laat om te filmen maar ik kan je vertellen dat je dit beeld niet snel vergeet.
We dachten in uurtje wel rond te zijn, maat het blijft zo imposant dat we meer dan 3 uur daar zijn gebleven. Oh en er is ook nog een condor die een demonstratievlucht doet!
Van hieruit rijden we naar Lago Roca een meer wat om “de hoek” ligt. Een rit van 60 km voor de helft over gravel. Ook dit is een park waar op een soort staatsboscamping ligt, gratis en voor niks.
We zijn lekker vroeg. En zon is zelfs zo warm dat we de stoelen weer buiten zetten en lekker een halve middag kunnen ontspannen, wandelingetje naar het meer, filmpje kijken.
We staan hier weer in ons eentje. Morgen een korte bergwandeling en dan weer terug naar El Calafate.