26 maart Lago Roca – El Calafate 80 km
Het is zondag en we worden wakker op een beetje donkere ochtend aan het meer Lago Roca. We zouden vandaag nog een stuk bergop wandelen om van daaruit zicht te hebben op de gletsjers. Omdat het uitzicht met deze laaghangende wolken toch geen succes wordt besluiten om binnendoor terug naar El Calafate te rijden. In een uurtje zijn we daar. Hier kennen ze nog echte zondagsrust. Dat wil zeggen alles wat van levensbehoefte is is dicht en alle toeristen shops gaan zo rond 10- 11 uur open. We lopen wat door het stadje en komen een gezellige koffietentje tegen. We hebben al die tijd dat we met de camper op stap zijn, nu ongeveer 6 weken, nog maar 1 keer uit eten geweest. Maar we doen bijna elke dag wel ergens een gezellig koffietje met iets lekkers erbij. Het grote voordeel is ook dat je daar dan ook goede wifi hebt en kun je je sociale media op orde brengen, website updaten en eventueel dingen kunt downloaden, bv een zaterdagkrantje. Mijn oud loopmaatje, maar inmiddels fietsmaatje, John van Opstal is jarig. Dus die wordt gefeliciteerd met zijn 66e. Ook “zoomen” we even met dochterlief in Dubai en wordt het aspergesnieuws van de familie Janssen doorgenomen. Ja ze zijn er weer. Veel mensen zullen wel denken maar je bent toch weg dus laat het achter je. Maar als je 2 maanden reist in deze tijd waarom zou je? En ik vind het gezellig. S’middags maken we nog een wandeling door een klein natuurgebiedje tussen de stad en het meer.
Daar zitten allerlei bijzondere vogels zoals flamingo’s, die Chileense wel te verstaan! We nemen nog een lekkere zondagmiddag versnapering bij een leuk tentje bij het meer en parkeren dan onze camper bij een kinderspeelplaats op een rotonde. Daar staat ook nog een Zwitserse en een Franse camper. De avond is zo voorbij met een spannende Netflix-serie (1899).
27 maart El Calafate naar El Chaltén 230 km
Maandagochtend, aan een kant donkere lucht en aan de andere kant weet de zon nog net door een wolken kiertje een mooie zonsopgang tevoorschijn te toveren. Omdat we langs een mooie boulevard langs het meer zitten ga ik nog een stukje hardlopen.
Een ontbijtje en we doen nog wat boodschappen in El Calafate en rijden de stad uit richting El Chaltén. Maar eerst nog langs het YPC station om alle tanks te vullen. Hier in Chili en Argentinië word je altijd geholpen, je kunt bij wijze van spreken in de auto blijven zitten. Onze tankman is dezelfde als van 3 dagen geleden. Leuke vent, kan goed Engels en ook deze keer weer in voor een praatje. Voordeel van deze tankstations is ook dat ze een redelijk restaurant hebben met hele goede wifi. Er zit zelfs iemand te werken met een complete iMac. Maar ja je steekt de stekker van het beeldscherm in het stopcontact en je bent aan het werk.
Via de beroemde route 40 die langs de Andes loopt en het Noorden van Argentinië verbindt met het Zuiden rijden we nu dus naar het Noorden. Deze weg kun je eigelijk vergelijken met rout 66 in de VS. Het doel van route 40 is om alle bijzonderheden en mooie parken in de Andes te ontsluiten. Want ook hier heeft men het toerisme hoog in het vaandel. En dan te bedenken dat sommige sites pas in de jaren 60 en 70 zijn ontdekt en ontwikkeld. Aan de oost kant van ons schijnt de zon en de west kant is een donkere dreigende lucht. Dit levert bij Lago Argentino een bijzonder spectaculair kleurenspel op. Kijk maar.
Bij Estancia La Leona stoppen we en kijk maar waarom! Prachtig hoe zij ook weer gebruik maken van allerlei oudheidkundige zaken, zowel van hun zelf als vanuit de omgeving.
Bij het meer Lago Vietma slaan we links af richting El Chaltén een doodlopende weg van ongeveer 85 km. Daar moet je hier heel erg aan wennen dat er een hoofdweg is met zijwegen maar die laatsten zijn niet onderling verbonden. Dat komt door meren, bergen en andere natuurlijke obstakels. Dus er zit vaak een heen en weer bij bij zo’n bezoek aan een stadje. We gaan hier naar toe om 2 dagen te wandelen in Los Glaciers National Park, hetzelfde park als waar we in El Calafate zijn geweest. Dit is ook een eldorado voor wandelaars maar ook voor klimmers. Sommige toppen zoals Fitz Roy zijn pas in jaren 60 voor het eerst beklommen door Italianen.
We kamperen aan begin van het dorp tegenover het informatiecentrum. De rest van de middag blijft het weer nat en koud. Maar we zitten hoog en droog en we eten gehaktballen met wortelstampot.
28 maart El Chaltén een wandeling
March mueve la cola! Ofwel maart roert zijn staart. Dat geldt ook in Argentinië. We worden niet wakker met mooie zonsopgang maar met een grijze lucht en sneeuw. Mmm dat gooit vanochtend wat roet in onze plannen om een wandeling te gaan maken.
We doen het lekker rustig aan en warempel om 12 uur breekt de zon door. Weliswaar een mager zonnetje maar we wagen het erop om de wandelschoenen aan te trekken en naar de uitkijk te wandelen van Cerres Torres. Iets meer dan een uur en weinig hoogte meters. Het uitzicht lukt net en met alle wolken ook kunnen we de berg Fitz Roy zien waar we morgen naar toe willen wandelen.
Wat zo opvalt aan de Andes is dat het zo uitgesproken ruig is met wilde vormen van de bergen. Net of de erosie geen vat op heeft kunnen krijgen.
Echt imposant! Ook het dorpje El Chalten is mooi van boven. Ligt in een vallei ingeklemd tussen verschillende bergen. Het dorp bestaat nog maar een tiental jaren en is volledig gericht op outdoor activiteiten. Ook vinden ze dat de winter wel erg vroeg is gekomen. Morgen willen we een flinke wandeltocht gaan maken.
29 maart El Chaltén wandeling
Vandaag gaan we een flinke wandeling maken hier door het gebied. We kunnen een rondwandeling maken maar die is wel ruim 20 km lang. Gelukkig vallen de hoogte meters mee! Lopen eerst richting uitkijkpunt van Fitz Roy, de hoogste berg hier in de buurt. Hij is 3400 meter en pas een paar decennia geleden voor het eerst beklommen. Na 1 1/2 uur komen we aan bij het uitkijkpunt. Daar zitten veel mensen te wachten om hem kunnen zien. De zon schijnt wel maar een paar wolken blijven hardnekkig voor Fitz Roy hangen.
Maar omdat we doorlopen blijven we zicht houden de berg. Na 2 1/2 uur komen we bij onze eerste afslag aan , dan is het 7 km naar het zuiden en dan nog 6 km terug naar het dorp. Het uitzicht op de bergen wordt minder maar uitzicht op de natuur is weer overweldigend.
Vooral ook omdat hier nog sneeuw ligt en het pad heerlijk organisch zijn loop vindt. We zien spechten die hun best doen om een boom binnen te komen. Een kikker die overvallen is door de kou.
Het weer wordt wel minder en uitzicht ook. Bij de laatste afslag begint het een beetje te regenen/sneeuwen. Met recht dat er weer 4 seizoenen in een dag zitten. Het laatste stuk hebben we gisteren ook gelopen. Maar het blijft mooi. Dus als iemand zegt dat een 9 tot 5 baan saai is dan kun je verwijzen naar onze foto’s. Om 17.30 komen we aan bij de camper. Lekkere hete douche en dan een koffie en biertje om de dag af te sluiten.