Fin del Mundo

18 maart Puerto Natales naar Puerto Espora Manantiales  290 km

De zaterdagochtend is als thuis: opstaan, loopkleren aan en een rondje hardlopen. We stonden een  beetje buiten de stad bij een tankstation want in de stad is het druk en luidruchtig. Jongelui die met hun auto naast je komen staan met muziek keihard aan en een drankje erbij. Wat betreft is het niet anders dan bij ons. Goed maar bij het tankstation was het rustig. We slapen uitstekend in ons tiny house op wielen. We vullen alle tanks, doen nog wat boodschappen en zetten koers verder naar het zuiden.

Qua weer is het wederom een prachtige dag. We rijden op de N9  richting Punta Arenas, wat de zuidelijkste stad is van Chili op het vaste land. Een uitstekende weg van beton. Na ongeveer 120 km nemen we de afslag over de Y405. Dat is een gravel weg die parallel loopt met de Chileens – Argentijnse grens. Deze gravelweg wordt vooral gekenmerkt dat er ontzettend veel lama’s, struisvogels en schapen lopen. De hele weg is een beide kanten afgeschermd met een omheining. Maar toch kunnen lama’s er overheen springen en struisvogels erdoor glippen en alleen schapen hebben er een probleem mee. We rijden ongeveer 2,5 uur over deze weg zonder iemand tegen te komen en het landschap is inmiddels veranderd in een grote vlakte. Onvoorstelbaar wat een ruimte hier. Dat zijn we helemaal niet gewend. Roept een speciaal gevoel op wat moeilijk te omschrijven is. Enerzijds verlatenheid en anderzijds maximaal één met de omgeving. Lama’s zetten het op een loopje naast de auto totdat ze zien dat ze niet kunnen winnen en gooien er dan de rem erop. 70 km / u is onze hoogste snelheid dat ze haalden. Struisvogels willen ook altijd een wedstrijdje doen maar die halen maar goed 40 km/u. Sommigen zijn minder gelukkig in het nemen van de omheining en hangen dan vast en worstelen om vrij te komen of erger blijven daar voor eeuwig.

Een geweldig beleving van deze weg na een fantastische tijd die we al achter ons hebben. Bij Punta Delgada komen we op de weg naar de ferry. Want voor het laatste gedeelte moeten we Estrecho de Magallanes oversteken. Het laatste obstakel wat nodig is om bij de stad Ushuaia te komen. De ferry kost ongeveer 25 euro voor een overtocht van een ½ uur. We maken even gebruik van de wifi om met Erik en de kinderen in de VS te bellen en de nodige appjes te versturen. 

Aangekomen op het “eiland” Terra del Fuego nemen we meteen een gravel road naar een mooie overnachtingsplaats aan het strand. Dit soort overnachtingsplaatsen vinden we via app iOverlander. Zo’n  6 km naar het westen en in feite komen we dan aan kant van de Atlantische Oceaan. Met andere woorden we zijn vandaag Zuid Amerika van west naar oost doorgestoken! 

Op ons plekje aangekomen worden we nog gewaarschuwd voor mijnenvelden. Ik denk dat dat te danken is aan de Argentijns-Chileense conflicten. De zonsondergang is wederom fenomenaal. Wind doet zijn best maar kan niets veranderen aan het geluk dat we hier mogen zijn.  

19 maart Puerto Espora Manantiales naar San Bastiaan 30 km voor Argentijnse grens (400 km) 

Vandaag hebben we een rondje Vuurland gedaan. Hemelsbreed misschien maar 100 km gereden maar we hebben over het Tierra de  Fuego (Vuurland) een ronde gereden via Porvenir, Onaisin, Cameron en Russfin naar de Rio Chico. We dachten dat we de grensovergang bij Radman Estancia San Justo in het zuiden van Vuurland  konden nemen, maar we kwamen er te laat achter dat die sinds de corona is gesloten. Dus moeten we weer naar het noorden naar San Sebastian om daar bij de  grensovergang van Argentinië te komen. Na 400 km, waarvan 350 km goede gravel wegen, vonden we het wel genoeg voor vandaag. We besluiten om bij de rivier Rio Chico te overnachten. Trouwens we zijn nu al 4 weken niet meer op een reguliere camping geweest. Overnachtingen zijn allemaal zelf gekozen plaatsen in de natuur of ergens bij een stadspark. Elektriciteit komt van accu’s die overdag opgeladen worden door een zonnepaneel en auto.  

Vandaag staan we weer op een prachtige plek. De wind heeft al de hele dag op ons beukt. Het weer is trouwens voor Vuurlandse begrippen fantastisch, veel zon en prachtige wolkenpartijen. Onderweg is vooral de wijdheid met afwisselend mooi heuvellandschap langs de baai ons deel. We bezoeken nog een pinguïn kolonie. Het zijn de King pinguïns, de een na grootste soort pinguïn, 18 soorten zijn er.  

Dat scheelt weer een reisje naar Antarctica. Omdat we vandaag heel afgelegen staan en het weer helder is, is de nachtelijke hemel ongelofelijk mooi en sprookjesachtig. De Melkweg is zichtbaar, wat een cadeau.

Het is maandag en we gaan Argentinië in naar het  zuidelijkste doel van onze reis Ushuaia: Fin del Mundo. 

20 maart Puerto Espora Manantiales  (Chili) naar Ushuaia  300 Km 

De hele nacht hebben we liggen wiebelen in bed door de wind. Ik snap niet dat kleine kinderen dat wiegen zo leuk vinden! Ik zou zeggen niet doen ouders, want ik slaap er echt niet beter van. Afijn nog 30 km van de grens maken we ons op voor de grensovergang bij San Sebastiaan. Nog 25 km gravel en dan mogen we weer de beton op. Ik ga het nog missen die gravel. Bijna heel Vuurland hebben we gravelwegen gereden. Steeds met een vaartje tussen 70 en 80 km/u. Deze wegen zijn goed en als je ripio hebt dan gewoon doorjakkeren. Weer naar het noorden is vlakker van vlak en wijdser dan ooit. Aangekomen bij de Chileense grens ontdoen we ons van het afval en eten we de laatste niet toegestane voedsel op dat niet over de grens mag. De laatste stukjes kaas en worst doen we in de bergschoenen, dan wordt het echt nog schimmelkaas. Aardige lui daar bij de grens, paspoorten laten stempelen en camper uitklaren. Dan door naar de Argentijnse grenspost 15 km verderop. Zo mogelijk nog aardiger en geen controle van de camper. Nu zijn we in Argentinië !

Waaien doet het nog steeds hard en dat is niet gek op deze vlaktes. Op naar Rio Grande, de eerste stad die we gaan tegenkomen in Argentinië. We komen veel motorrijders tegen die hun best doen om de zijwind te trotseren. Soms ben ik wel jaloers als ik deze motorrijders zie want mijn oorspronkelijke doel was om de hele Pan Amerika op de motor te doen. Afijn wie weet de volgende etappe Santiago – Colombia ! 

Stad Rio Grande voelt veel moderner dan wat we tot nu toe gewend waren in Chili. We zoeken een tankstation op, gooien de tank vol en drinken heerlijke kop koffie bij het wegrestaurant aldaar. Dan is het nog een kleine 200 km naar Ushuaia onze zuidelijkste bestemming! 

Voor ons doemen de bergen weer op en gaan we een pas over. Bij Tolhuin komen we nog langs een prachtig meer Lago Fagnano. De pas, bergen en het uitzicht zijn fantastisch. Prachtig om te zien dat de herfst hier aanstaande is. De bomen hoog op de bergen zijn al een beetje rood en naar onderen steeds minder. Wat een wonderlijke wereld.

Het weer zit ook mee. De zon schijnt maar het blijft erg hard waaien. Zo tegen 16 uur komen we in Ushuaia. Ons verste doel bereikt! Yes. 

We lopen door de stad en drinken een lekker kopje koffie. Proberen geld te pinnen maar dat lukt niet. Gelukkig hebben we voldoende dollars bij ons om te wisselen. Maar dat is hier ook een aparte bezigheid. Doet me denken aan vroeger Praag waar je met straatwisselaars had te maken. Banken wisselen hier niet. Officieel wisselkantoor neemt alleen Couperus van 100  dollar of groter aan en ik had  juist wat kleinere Couperus meegenomen. Mmm bij een souvenirwinkel geven ze de dubbele hoeveelheid  voor één dollar: niet 200 pesos (officieel) maar 400 pesos voor 1 dollar. Dat maakt het hier zijn wel lukkeratief, want dan wordt bijna alles de helft goedkoper dan het officieel zou moeten zijn. 

We bezoeken hier het plaatselijke HardRock cafe en drinken een lekkere IPA en gaan  eens lekker uiteten. En ja hoor de Argentijnse vleesporties zijn groot! Liesbeth bestelt iets vegetarisch. Daar maakt de oudere ober een hele act van. Echt ontzettend lachwekkend!

Rond 21 uur rijden we naar een overnachtingsplaats met uitzicht op de stad. Ook hier schudden we de nacht in. Zo rond 3 uur gaat de wind liggen. Gelukkig!

21 maart Ushuaia / National park Tierra del Fuego 

Onze waterpomp heeft weer kuren. Dus maar weer eens met verhuurder geappt. Die reageert vlot door een afspraak te maken met een plaatselijke garage. Maar eerst een simkaart bemachtigen zodat we met de rest van de wereld kunnen communiceren. Ook dat is weer leren. Let op: je gaat naar een kiosk en koopt een simkaart voor 100 pesos, dan loopt je naar de winkel van de provider om de simkaart te registreren mbv van je paspoort, dan loop je weer terug naar de kiosk de simkaart te activeren en databundel te kopen. Je betaalt ongeveer 4 euro voor 5 GB. Hier wordt dan speciaal nummer ingevoerd die hebt gekregen bij de winkel van de provider, daarmee is de kaart geactiveerd. Dan stuur je sms bericht  met een code naar een tel nummer, en dan is kaart geladen. Snappen jullie het nog? Wij wel want hij doet het! Leerzaam zo’n vakantie. Want in de reisbescheiden van ons reisbureau staat doodleuk: koop een plaatselijke simkaart! Dat geldt ook voor geld wisselen, er is veel toeval en leergeld nodig om dit allemaal eigen te maken. Maar dat maakt dit soort reizen zo leuk, je leert wat! 

Goed, nu op naar de garage. Daar aangekomen moeten we een soort afrit in wat meer op een afgrond lijkt. Maar de allervriendelijkste baas Leo helpt ons uitstekend. Zijn garage lijkt op een autokerkhof waar toch weer een heleboel tot leven komt. Zo ook mijn waterpomp na veel gekloot en diverse malen in en uitbouwen. Ook de afvoer van keukentje zat een vervelende knik , ook dit heeft hij gerepareerd.

Na 2 uur kunnen we met de nodige aanwijzingen de afrit weer oprijden, ik denk meer dan 20 graden. Leo en ik waren het over eens dat het een ander aan de camper niet zo meegeven had mogen worden ( waterpomp en afvoer en nog wat dingen)  Dus ik spendeer een bericht aan naar mijn verhuurder en tussenpersoon in Nederland dat dit toch geen vorm van kwaliteit is. Heb je mij weer. Er zal bij de dropoff nog wat noten gekraakt moeten worden. We doen nog wat boodschappen, geldwisselen en brengen de was weg en rijden dan naar het nationaal park Tierra del Fuego 20 km buiten Ushuaia. Het weer is nog steeds fantastisch, bijna geen wind en een zonnetje kom daar maar eens om in dit gedeelte van Vuurland. Want normaal is het hier 4 seizoenen in één dag. 

We maken nog een mooie wandeling en parkeren onze camper op een soort campinkje aan het water. Daar staan meer campers waaronder een Duitser met een buscamper en Nederlander met een flinke  truckcamper. Ik spreek de Duitser uit Berlijn. Hij vertelde dat beiden zijn gekomen met Seebridge van Hamburg naar Montivideo. Er komen hierdoor weer allerlei nieuwe ideeën bij ons boven. Dat is leuke van reizen en  je leert wat op Fin del Monde!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven