14 maart Puerto Natales – Lago Grey 110 km
Nadat we gisteren om 18 uur aankwamen in Puerto Natales begint het weer flink te regenen. Het was bijna de hele dag droog met af en toe het zonnetje. We nemen afscheid van een paar mensen die we tijdens de bootreis hebben leren kennen waaronder onze Amerikaanse vriend Ralph. De 78 jarige die in zijn eentje op stap is met een pick-up camper. Hij moet over 8 dagen weer terug zijn Puerto Montt. Dat is voor veel mensen een begin of eindpunt van een reis door het zuiden van Chili. We zoeken meteen naar aankomst een plekje via iOverlander. Een parkeerplaats net buiten het stadcentrum aan het water. Maar er blijven maar auto’s komen en gaan en die pal naast je gaan staan terwijl er plaats genoeg is. Ik had al gelezen dat het tot laat door kan gaan. Dus we besluiten na het eten maar te verhuizen. Met onze camper ben je in 5 minuten weg. We rijden de stad in voor kop koffie en parkeren dan op een parkeerplaats waar meerdere campers staan waaronder een Duitser met een enorme truck en een Zwitser met een busje. Ook hier is het niet rustig maar wel een veiliger gevoel.
De dinsdag gebruiken we om onze voorraden aan te vullen en de stad een beetje verkennen. De stad staat helemaal in het teken van outdoor activiteiten. Natuurlijk vanwege de nabijheid van Torres del Paine. We drinken heerlijke koffie met taart bij een uitstekende koffiebar. Heerlijk alles het allemaal klopt. Na nog wat foto’s gemaakt te hebben bij binnenkomst van het stadje rijden we richting Lago Grey in het park Torres del Paine, een van onze hoofddoelen van onze reis.
Gelukkig is de lucht opengebroken en zon schijnt heerlijk. Nu we zo zuidelijk zijn is de temperatuur inmiddels Nederlands, gewoon een graatje of 8-9. En een flinke wind. Daar staat dit gebied ook bekend om. De weg naar Lago Grey is grotendeels verhard behalve de laatste 35 km. Voor ons doemt de bergketen van Torres del Paine. Wat indrukwekkend. Vooral door de vorm van de bergen. Erosie heeft nog geen vat op deze bergketen gekregen. Dus woest, vele vormen en mooie sneeuwvelden / gletsjers. Op een gegeven moment zien we ook de gletsjer Grey. Daar gaan we morgen met de boot over het gletsjermeer naar toe. Enorme toeristische trekpleister en de boottocht hebben we ook al lang van te voren gereserveerd. Net als de toegang tot het nationaal park Torrens del Paine. Dat moet sinds een aantal jaren allemaal online. Aangekomen bij het hotel Grey pakken we in de bar van het hotel een lekker drankje met een geweldig uitzicht op het meer met zijn afgebroken gletsjer ijsbergen, de gletsjer zelf en de bergketen. Beter uitzicht kun je niet krijgen.
We hebben ook een fantastisch plek gevonden voor de overnachting. Morgenvroeg de boot op en dan daarna door naar de oostkant van het park voor een tweedaagse wandeltocht. Hopelijk blijft het weer een beetje droog. Maar dat weet je hier maar nooit.
15 maart dag 2 Torres del Paine
Om 9 uur melden we ons bij het hotel waar ook de incheck is voor de boottocht over lago Grey naar de gletsjers Grey. Het zijn 3 gletsjer tongen die in dit meer uitkomen. Het meer is 15 km lang, 6 km breed en 500 meter diep. Dus een flink plas water waar je mooi met een boot met een kleine 100 personen naar toe kunt varen. Er zijn veeL Fransen en Amerikanen aan boord.
Het gletsjergebied bestaat in totaal uit 50 gletsjers en is 3 na grootste bevroren water in totaal van de wereld, dit op Antarctica en Groenland na! Waarschijnlijk gaan we verder op onze reis er meer van zien. We houden je op de hoogte.
In totaal duurt de excursie 2,5 uur. Het is 1,5 km lopen om bij de boot te komen. De gidsen aan boord doen het fantastisch leuk, leggen veel uit en doen korte kwisjes.
Natuurlijk breekt er regelmatig een stuk ijs van die gletsjer tongen af. Deze ijsbergen drijven in het meer, mooi om te zien hoeveel kleuren er in het ijs zitten. Vooral blauw weer natuurlijk. We hebben ontzettend geluk met het weer. De zon schijnt, de wind valt mee, dus een geweldig mooie tocht. Zo mooi dat wat je allemaal van te voren hebt gepland en het ook zo uitkomt en dit alles combinatie met de omgeving. Tjonge wat een super ervaring. En zo fantastisch dat we dit met z’n tweeën mogen beleven.
Nadat we terug zijn rijden we naar de ander kant van het park zo’n 65 km. Natuurlijk allemaal gravel wegen maar redelijk goed berijdbaar. Inmiddels zijn we eraan gewend dat het niet anders is. Maar de weg loopt door een geweldig gebied. Regelmatig een stop, foto’s, korte wandeling en lunch in ons rijdende terras. Tjonge daar kan geen enkel restaurant tegenop.
Om 16.30 uur komen we aan bij het informatiecentrum vanwaar we morgen een tweedaagse wandeltocht gaan maken naar het ultieme doel: het zicht op de 3 pieken van de Torres. We gaan daarbij overnachten in Refugio Chileno. De hele tocht naar het uitzichtpunt is 10 km maar we vonden in de voorbereiding dat we het beter in 2 dagen kunnen doen. Inmiddels regent het weer flink en de vooruitzichten voor morgen en overmorgen zijn ook al niet te best. Maar tot nu toe klagen we niet en we zijn overal op voorbereid. Hoe dan ook we vertrekken morgen van hier te voet naar de Refugio en daar zien we wel verder. Want alles is al gereserveerd , slapen en eten, dus dat komt wel goed.
16 en 17 maart wandelen in Torres del Paine naar de Las Torres
Donderdag 16 maart het ochtendgloren is veelbelovend. Als ik om 7.30 uur naar buiten kijk zie ik een mooie zonsopkomst en als ik naar de andere kant kijk dan liggen 2 van de 3 las Torres torens vol in de ochtendgloren. Dus dat zit wel snor.
Nadat we gisteren al heleboel voorbereidingen hadden getroffen qua inpakken, vertrekken we na het ontbijt. Maar Patagonië zal vandaag qua weer zijn vier gezichten laten zien. Nadat we na een vlak stuk aan de beklimming beginnen begint het ook te regenen. De regenkleding gaat aan. De route is soms stijl maar over het algemeen lekker tochtje van ongeveer 6 km met 350 hoogtemeters tot de Refugio. We lopen deels door een bos wat steeds bewonderenswaardig door de vormen en de veelsoortigheid.
Om 10.30 uur komen we aan. Ons oorspronkelijk plan was om morgen door te lopen naar de Las Torres. Dat is ongeveer 5 km en 500 hoogtemeters. Het weer op dit moment ziet er niet goed uit. Bewolkt en de drie Torens liggen in de wolken. Dat kunnen we vanaf de Refugio zien. Ook het personeel geeft aan dat morgenvroeg de kans groter is op mooier weer.
Na half uur zitten we ons af te vragen wat we in gods naam doen tot 10 uur ‘s avonds in dit onderkomen waar we blijven slapen. Om 11.30 uur besluiten we door te lopen naar het beroemde uitkijkpunt van de Las Torres. Dat is dus 5 uur heen en terug. Het alternatief is te wachten tot morgenvroeg om dan vroeg aan te lopen om daar de zonsopkomst te zien.
Als we aan het lopen zijn schijnt de zon maar het sneeuwt ook. Dus de vooruitzichten voor vanmiddag zijn niet echt goed. Maar naarmate we meer in de buurt komen begint het harder te waaien en komt er af en toe een beetje blauwe lucht tevoorschijn.
Na een flinke klauterpartij van 1 uur komen we om 14.30 uur aan bij de uitkijkpunt. Er staan minstens 75 mensen te kijken of de wolken de drie torens prijsgeven. We hoorden van mensen om ons heen dat om 15 uur de kans groot is dat we ze mogelijk dan toch te zien krijgen. En warempel naar ongeveer 1 uur wachten klaart het steeds meer op. En eindelijk zien we Las Torres in volle glorie. Wat een geweldige aanblik want je moet bedeken dat tussen het uitkijkpunt en de drie bergen een flink meer ligt wat ook door het zonlicht alle kleuren kan krijgen.
Later spreken we mensen in de Refugio die daar tot 15 uur uur hebben gewacht en niets gezien hebben. Wat een geluk hebben we weer. Om 15.45 uur lopen we terug. Lekker rustig en komen om 18 uur aan in de berghut. Na douche, diner en leuke gesprekken (Belgen, Hong Kongers) bij de kachel is het vandaag vroeg naar bed.
Vrijdagochtend is het een flinke bedrijvigheid, want een groot deel van de mensen gaan vandaag omhoog naar de Las Torres of vervolgen de beroemde W- route in het park of keren terug naar het dal, zoals wij.
In onze weg omlaag komen we honderden nieuwe bezoekers tegen. De meesten daarvan gaan in een dag op en neer! Daar ben je zeker 10 uur mee bezig. Erg veel Amerikanen en Aziaten die we tegenkomen. In het seizoen zijn er ongeveer 1000 mensen per dag die naar dit beroemde uitzichtpunt gaan en die allemaal langs die Refugio komen —> tel uit je winst.
Vandaag is het weer in de ochtend bewolkt en soms een spat regen. Ik denk als we vanochtend naar de Las Torres waren gelopen (oorspronkelijke plan) dat we niets te zien hadden gekregen. We zijn erg blij met onze keuze van gisteren.
Om 10.30 zijn we beneden. We pakken nog een kop koffie in het hotel (7.50 euro pp ) en genieten na van onze tocht. Zwaar maar erg bevredigend.
Al onze geplande activiteiten zitten er nu op. We hebben nog 4 weken tot vertrek.
Vandaag rijden we terug naar Puerto Natales. Wederom een schitterende weg met verrassend blikken op meren. Geweldig wat een landschap.
We zoeken ons koffiehuisje weer op en laten bij een Lavanderia onze was doen. Morgen rijden we richting Punto Arenas.
Ik kijk en lees met veel plezier naar jullie reis. Erg mooie foto’s, soms erg herkenbaar en de herinneringen aan onze reis komen weer boven. Nog een hele fijne vakantie samen. Geniet ervan.
Groetjes, Toos.
Ha Toos.
Ja het is echt geweldig hier. En wat een ruimte. Ook ontzettend fijn om hier met een camper te rijden. We zijn nu weer op weg naar het noorden. Grt Liesbeth en stan.
dit is wat anders dan een zon vakantie., schitterend.
wel knap van liesbeth!!
was het erg koud? Voldoende warme kleding ?
Hallo opa ik heb jullie foto,’s gezien ze zijn heel mooi!
Dag Silke ja leuk hè. Zo kun je precies zien wat opa en oma allemaal doen en meemaken. blijf maar aan papa en mama vragen of ze af en toe jou foto’s laten zien. Liefs opa.