27 en 28 februari Hornopirén naar Playa Sant Barbara 120 km (inclusief ferry)
Eindelijk vertrekken we met 2 uur vertraging. Er moest nog 40.000 liter diesel in de ferry. Maar goed het eerste wat je hier leert is geduld! En eigenlijk is dat wel heel erg lekker en nuttig. Aan boord kun je op een soort vliegtuigstoel de reis uitzitten.
We waren steeds in de veronderstelling dat we rechtstreeks naar Caleta Gonzalo zouden varen. Want dat kan! Echter als ik de route volg op mijn telefoon zie ik dat we niet rechts om het schiereiland heen varen maar linksom. Dat is wel raar want dat betekent dat we aankomen in Leptupú en daar is maar één weg naar de volgende haven Fiordo Largo en verder niks. En van daaruit op de volgende ferry naar Caleta Gonzalo? Hoe kan dat nou? Dan zouden we niet één ferry moeten hebben maar twéé? En als de tweede al vol zit hoe gaat het dan zo midden in de nacht? Lekker als je geen woord Spaans kan! En we komen aan in het donker! Maar eerst genieten we van een mooie zonsondergang. De eerste tocht duurt ongeveer 2,5 uur. We vermaken ons prima met spel en film.
En inderdaad we leggen aan in het donker bij Leptupú. Dan rijden we in colonne van 40 auto’s over een aarde donkere weg van 10 km die ze ook nog eens aan het een reconstrueren zijn. Wel een gaaf gezicht met alle auto’s in het donker in een flinke stofwolk voor je. Maar ook spannend hoe en wat! Zie! Na 20 min rijden we zo de volgende ferry op!
De laatste auto staat er nog niet op of hij vaart weg. Van een korte oversteek van minder dan een uur naar Coleta Gonzalo. We komen aan tegen 24 uur en pakken de eerste parkeerplaats en maken het ons gemakkelijk! Zes motorrijders uit Argentinië moeten nog een stukje door midden in de nacht.
De volgende dag laten we de camper staan voor een wandeling hier in het Natuurpark Pumalin. Onvoorstelbaar mooi om dit regenwoud in te lopen. Prachtige paden aangelegd met loopbruggetjes en trapjes. Maar wat een natuur! ECHTE NATUUR! Elke boom hier heeft meer planten op zich en aan zich dan wat je aan biodiversiteit ooit in een bos bijons zult vinden. We lopen van de ene in de andere verbazing. Varens, mos, bomen. Struiken in alle soorten en maten. Maar opvallend weinig fauna, een ruizende rivier in de verte. Wat ons wel opvalt is de stilte of alleen natuur geluiden. Na 2,5 km komen we op een prachtige picknick plaats. Eindpunt van de wandeling en dus over hetzelfde pad terug. Geen straf!
Bij de weg aangekomen gaan we nog even koffie drinken bij Cafe Caleta Gonzalo. Prachtig interieur en interessant gesprek met een Chileen die daar werkt. Deze man is filosoof en werkt op de universiteit in Santiago en in de vakantie hier. We spraken over hoe mensen hier leven met een gemiddeld inkomen van ongeveer 400 euro per maand maar de boodschappen net zo duur zijn in NL, echt! Onvoorstelbaar. Chili is het duurste land in heel Latijns Amerika vlg hem. Ondanks dat hij docent is op de universiteit verdient hij maar 400 euro / mnd en moet hij bij zijn ouders wonen in Santiago om rond te kunnen komen. Hij is trouwens liefhebber van Spinoza.
Goed we pakken de weg Ruta 7 (Carretera Austral) weer op. Op dit eerste stuk zijn ze flink bezig met wegverbetering. Het is gravel maar gelukkig (nog) geen ripia. Het begint te regenen en dat doet het verder de hele middag en ik denk ook de avond en nacht.
Dus we parkeren bij Playa Sant Barbara aan een groot fjord. Tijd voor een stukje schrijven en geduld!