24 februari Carrol – Petrohué 262 km
Vandaag van De Pacific Ocean naar de Andes. Dat is een Chili niet zo’n lange weg. Na een prachtige zonsondergang gisteren aan de Pacific wilden we binnendoor naar Osorno rijden. Maar voorbij de ferry werden we tegengehouden door een wegafsluiting ivm wegwerkzaamheden. Dus terug naar de ferry om de baai over te steken naar Niebla en daaruit via Valdivia de ruta 5 op richting Orsorno. Ruta 5 is een doorgaande Noord Zuid weg in Chili. Flink deel ook vierbaans. Mooie weg die lekker opschiet. Bij Osorno gaan we eraf om bij een sleutelmaker langs te gaan voor een reservesleutel voor de camper. Een drukke volle stad waar de auto’s nog steeds overhand hebben. Na getankt te hebben en flink nog wat boodschappen rijden we door verder naar het zuidoosten.
Het is vlak en er is veel landbouw en veeteelt. Een rijke streek en waarvan we later horen dat hier van origine veel Duitsers wonen. Je ziet inderdaad veel Duitse woorden zoals: Wilkommen, Kuche etc. De wegen zijn hier ook fantastisch goed. De Andes komt in zicht en we zien voor het eerst de pieken waaronder die van Vulcano Osorno. De top ervan verbergt zich nog in de wolken maar af en toe komt de top met sneeuw te voorschijn. Na een klein uitstapje in Ensenada aan Lago Lianquihue, wat een zeer toeristische dorpje is met veel luide muziek, besluiten we door te rijden naar Petrohué. Op zijn beurt ook toerische maar rustiger en met veel meer ruimte aan het meer Lago Todos los Santos. We parkeren onze camper achter een parkeerplaats op het strand met een prachtig uitzicht op het meer aan de ene kant en de Vulkaan Orsorno aan de andere kant.
De eerste nacht met veel wind en regen kondigt zich aan. De camper staat hele avond en nacht te schudden maar wel leker zo.
25 februari Petrohué naar Puelo 120 km
Gelukkig is de ochtend droog en zelfs zonnig en de vulkaan Orsorno is in volle glorie te zien. Geweldig mooi vanaf hier. We maken een ochtend wandeling langs het water en een oude camping. Nadat we wat vers water uit het meer hebben ingenomen voor de camper.
Rijden we richting Ensenada. Eerst gaan we nog de watervallen Saltos de Petrohué bezoeken. Als onze creditcard voor de 4e weigert mee te werken mogen we voor niks door. Dat mogen de gepensioneerden Chilenen ook. Er is veel aandacht besteed aan paden en bruggetjes. We maken nog wat ommetjes door bossen waar je de Chileense fauna kunt leren kennen. Echt mooi gevormde bomen en struiken hier. Van daaruit besluiten we verder de vulkaan Orsorno op de te rijden.
Een prachtige weg omhoog met veel uitkijkpunten. Maar hoe verder omhoog hoe mistiger het wordt en de top is al helemaal niet meer te zien. Later rijden we in de mist. Boven is gelukkig een leuk restaurantje. We besluiten om niet met de lift verder omhoog te gaan maar te voet voor een wandeling van een uur. Maar na 15 minuten gaat het regen en waait heel erg koud. We zitten ongeveer op 1600 meter. Onze eerste koude dag met regen. Tja hoe verder naar het zuiden hoe wisselvalliger het weer. We keren om om terug te gaan naar de camper. Nat dus gelukkig kunnen we ons omkleden en rijden weer naar beneden. Daar schijnt de zon gelukkig af en toe weer. Van hieruit rijden we over prachtige wegen naar Ralun en verder door naar Puelo. Het laatste stuk veranderd het asfalt in REPISAS! Een wereldwijde verschijnsel gravelwegen die veranderen in wasborden. 30 km lang mogen we vandaag. We zien hier ook de eerste lange afstand fietsers en de eerste lange afstand motorrijder met passagier!! Van de fietsers denken we meteen dat zijn Nederlanders. En verdomt het zal niet waar zijn, een uur nadat we op de camping zijn aangekomen komen Klaas en Mariet aan gefietst. We nodigen ze uit voor een biertje en chips. Klaas werkt bij de SNP als gids en fietst zijn hele leven al en gaat meestal voor een half jaar. Hij heeft al veel van de wereld fietsend gezien. Mariet, ergotherapeut uit Groningen, is voor het eerst mee op de lange tocht. Ze zijn al 5 maanden onderweg en blijven nog 4 weken. Ze willen de Austral route nog fietsen voordat ze naar huis gaan. Leuk om hun verhalen te horen. Petje af voor deze mensen, krijg er ook meteen zin!
26 februari Puelo – Hornopiren 100 km
We overnachten wederom een nachtje aan de rivier evenals vele andere mensen. Vrij kamperen is toch zeer gebruikelijk hier in Chile. En wij vonden in het begin dit een beetje spannend maar nu helemaal niet meer! Na ons zondagochtend ontbijtje nog beetje gekeuveld met de fietsers en nog wat gegevens uitgewisseld. Voor de geïnteresseerden die van fietsen houden https://klaasonderweg.reislogger.nl/patagonie-2022/puerto-montt.439056 en misschien ook leuk voor nog meer bikers dromen https://www.bike-dreams.com/MOBILE/VI/01_Intro.php
Wie weet zien we ze morgen op de Ferry van Hornopiren naar Caleta Gonzalo. Na een rustig vertrek over geasfalteerde weg komen we na 15 km bij de start van de beroemde weg Carretera Austral.
De weg die midden Chili moet verbinden met Zuid Chili en die we nu voor 1200 km gaan volgen tot Puerto Yungay. Nou de eerste 25 km zijn niet mals. Wasborden tot en met met vele houten bruggetjes waardoor de snelheid niet boven de 30 km komt. Dit zal de komende twee weken en over vele kilometers zo verder gaan. Na 40 km komen we gelukkig weer op de geasfalteerde weg tot Hornopiren. Onderweg nog kerkjes bezocht. Mooi betimmerd van hout en niet zo protserig, maar waarvoor ze bedoeld zijn: samenkomen en bidden.
Hornopiren is mooi dorpje, met een vriendelijk pleintje en alles wat je nodig hebt voor een reis. Tanken boodschappen en camping waar we voor een uitzondering vannacht op staan. We willen zorgen dat alles optimaal aangevuld is voordat we morgen om 18uur op de ferry gaan. Dus veel tijd om een wasje te doen, te genieten van de omgeving en plannen maken voor de komende dagen. Het weer voelt als het voorjaar in NL maar hier is het begin van het najaar.
27 februari Hornopiren ferry naar
Vandaag is een soort rustdag in Hornopiren. Op de camping is het goed toeven en mooi aan het water. De zon scheen al vroeg binnen. Het leven in een Tiny house op wielen valt heel erg mee. Alles bij elkaar zo’n 8 m2 met z’n tweeen is geen luxe maar het is wel heerlijk om alles bij de hand te hebben en altijd droog en warm. Want we hebben alles aan boord douche, toilet, keukenblokje bed tafel en opbergruimte. Natuurlijk is het wel lekker als het goed weer is om dan buiten te vertoeven. Maar in Chili is het heel normaal om in onze ogen in een tiny house te leven. De meeste mensen leven hier compact. Veelal houten huizen zeker binnen dorpen en stadjes.
Ook opvallend is dat alle dorpen en steden in vierkante blokken zijn gebouwd. Of het nou typisch Amerkaans is of in Amerika typisch Chileens? Trouwens dat is mij in eerder in Latijns Amerikaanse landen opgevallen. Ik schreef al eerder dat het vaak rommelig overkomt maar als je er door heen kijkt is het ook heel kleurrijk. We zouden bij ons dit street art noemen maar het is gewoon way of living. Honden zie je overal, horen bij het straatbeeld, net als varkens en paarden!
Vanavond gaan we om 18 uur op de ferry voor een tocht van 5 uur naar Caleta Gonzalo. Dus we komen eraan in het donker.