Maandag zijn we van Hot Beach naar Rotorua gereden. Soort verbindingsroute over de weg en de omgeving is weinig bijzonders te melden. Het weer is regenachtig en frisjes. Het gebied van Taupo en Rotorua staat bekend om zijn warmte bronnen in alle soorten en maten. Het ligt op een breuk van een tweetal continentale platen. En ja daar is altijd wel ergens hommeles. Rotorua is een grote stad met veel commerciële bedrijvigheid. Midden in de stad liggen een aantal warmte bronnen. Er hangt dus ook een zwavelachtig lucht over de stad. We maken een wandeling door het park Kuirau met zulke bronnen en meertjes. Opvallend is dat het slecht onderhouden is en weinig uitstraling heeft.
Inmiddels regent het ook flink. Een stukje verder op liggen een paar mooie oude gebouwen. Een oud badhuis en het ander is een prachtig museum. Maar zevzijn al sinds 2017 gesloten, niet aardbeving bestendig! Sinds de aardbeving bij Kaikoura (2016) moeten alle gebouwen voldoen aan een of andere schaal van stevigheid. Deze gebouwen zaten daar ver onder. Dus dicht. Maar van buiten zijn nog steeds heel mooi.
Het weer blijft regenachtig en we boeken op onze camping een cabin. Dit is de tweede keer dat we vanwege het weer niet onze tent opzetten maar een cabin nemen. Ach ook wel eens lekker.
We bestuderen welk thermaal park we zullen bezoeken. Want hier in de buurt zijn er stuk of vier. Allemaal kan niet natuurlijk en sommigen zijn duur qua entree. We besluiten om naar Whai-o-tapu zo’n 30 km rijden. We zijn er vroeg.
Nu hebben ze hier ook een geijser Lady Knox genaamd. Die ligt buiten het park en moet je apart met de auto naar toe. Want die doet het maar 1x per dag en wel op 10.15 uur. Dus weer in de auto naar deze lady geijser toe. Deze geijser wordt met een mandje zeep tot spuiten gebracht. We zijn natuurlijker veel te vroeg, het zonnetje scheen toen nog maar om 10 uur begint het te gieten. Inmiddel is de tribune volgestroomd. Om 10.15 uur worden we toegesproken in de vorm van soort showtje: “ is every body ….. Etc” . Dus dan beginnen bij ons al de kriebels. Een verhaaltje erbij over de Maori wat die allemaal hadden met deze geiser, een pot zeep erin en na 30 seconden begint ie te spuiten en 30 seconden later is het weer voorbij. Mhauw leuk maar we zijn al wat gewend (sorry).
Terug naar de auto en weer naar het park. Daar hebben we een heerlijke wandeling gemaakt door modderpoeltjes, warmtebronnen, warmte meren met allerlei kleuren. Dat was wel 3 uur genieten. De foto’s laten zien dat het echt mooi was. Om 13 uur zijn we door het hele park heen wat mooi aangelegd is en goed onderhouden.
We zouden eigelijk verder rijden naar Taupo wat ligt aan het grootste kratermeer ter wereld. Met ook weer hotsprings en zo verder. Maar we hebben allebei zoiets van deze toerische trekpleister laten we aan ons voorbij gaan. We besluiten om naar het laatste oerbos van NZ te gaan in het Te Uruwera NP dat mooi in de richting van Napier onze voorlaatste reisdoel in NZ ligt. In het park ligt het Waikaremoana meer. Het is 120 km rijden waarvan 70 km over gravel wegen door het bos en bergen. In verband met vele regenval van de laatste dagen maak ik me beetje zorgen over deze weg, want die kan zomaar veranderen in glibberpartij als het net geen gravel is maar zand. Maar het blijkt een prachtige weg te zijn met ontzettend mooie uitzichten en prachtige natuur om ons heen. We komen door enkel maori dorpjes met hun typische huizen maar ook weer zichtbare armoede. Na 3 uur rijden zijn we aan op onze camping Waikaremoana holiday park.
Het is niet warmer dan 10 graden maar de zon schijnt en er staat flinke wind. Maar de tent staat weer op een pracht plek en ze hebben een gezellige keuken waar een grote groep meiden met hun begeleiders ook aan het kokkerellen zijn. Ach dat levert ook weer leuke gesprekken op en we krijgen het advies om hier morgen nog een mooie wandeling te maken naar Lake Waikareiti. Daar gaan zij ook naar toe. We denken dat we weer met de sokken aan naar bed moeten.
Tja het was inderdaad weer erg koud afgelopen nacht maar kijk eens wat voor mooie sterrenpracht er weer boven ons was afgelopen avond en nacht.
Vanochtend ontbijtje in de keuken en daarna de boel ingepakt en we gaan voor een wandeling naar LakeWaikereiti wat in het oerbos ligt. Het is ongeveer een uur wandelen en dan weer over het zelfde pad terug. Wederom zijn we weer verbaasd over de pracht van de bomen en vele soorten varens. NZ kent er meer dan 125 soorten. Het is een schitterend pad 4 km lang en moeten 300 meter omhoog, maar het gaat steeds heel geleidelijk. Ook hier weer enorme bomen met daarop weer allerlei soorten planten die weer op de takken en stam groeien.
Het blijft fascinerend. Bij het meer komen we de groep van gisteravond ook weer tegen. En achter ons loopt nog een school Maori kinderen met hun begeleiders. Een van begeleiders vertelt ons het verhaal van het meer. Iets met voorouders en zo. De moari hebben 2017 het meer weer “teruggekregen” . En zij brengen de kinderen hier om het verhaal te vertellen over het meer. Opvallend dat er in deze groep veel overgewicht is zowel bij de begeleiders als bij de kinderen. We zijn er niet achter of dit een onderdeel is van hun cultuur (“kijk we hebben het goed”) of net zoals bij ons dat ze een slechte voedingsgewoonte hebben.
Na de wandeling rijden we naar Napier onze volgende stop. Het is ongeveer 170 km waar we rest van de middag mee bezig zijn. De weg is mooi, de omgeving ook.
Net boven Napier nemen we een Top10 camping. Dit zijn altijd campings met goede voorzieningen.
Dit keer valt wel op dat er veel motoren met zijpsan staan. Later blijkt dat ze hier een NZ Sidecar club zit. Ze hebben een uitje en dan heb je ook veel mensen met een bepaald pluimage. Afijn geen last alleen druk in de keuken, want deze mannen moeten ook eten. Een leuke ontmoeting met Richard..
Donderdag besteden we een stadbezoek aan Napier. Een stad die je niet mag overslaan bij een bezoek aan NZ. Waarom? Als je een beetje van architectuur houdt en wel van Art Decondan zit je hier goed. In 1931 is hier een enorme aardbeving geweest. Naast verwoesting van gebouwen en levens werd de stad ruim 2 meter opgetild. Een meer werd in een keer droog gelegd en daar licht nu een vliegveld. Maar het centrum van de stad werd daarna opgebouwd in Art Deco stijl.
En een groot aantal gebouwen zijn van die tijd natuurlijk bewaard gebleven en vormen nu een trekpleister voor liefhebbers. Het is helemaal niet druk in de stad. We lopen wat rond, lopen gebouwen in, iedereen is vriendelijk zegt dat we welkom zijn en mogen rondkijken.
Aan de boulevard, Napier licht aan de kust, liggen mooie voorzieningen zoals, openbare zwembaden, NZ aquarium, mooie parken, beelden en andere voorzieningen.
Opvallend alles ziet er schoon uit en geen graffiti op de mooi geschilderde muren. Sowieso in NZ komt dit soort klodderwerk weinig of niet tegen, wel prachtige muurschilderingen. Tja ik wil het steeds vergelijken met NL, maar dat ga ik hier niet doen want dan denken jullie dat we niet meer terugkomen.
Vanavond zijn we een keer uiteten geweest, op een terras waar we goed de zonsondergang konden zien. We dachten nadien nog even kopje koffie te drinken in de stad. Geen koffietentje is meer open. Na achten is er weinig te beleven in deze stad.
Gelukkig is temperatuur weer een beetje normaal en kunnen we op de camping lekker buiten zitten. Morgen gaan we op Jan van Genten excursie en dan door naar Wellington. Nog 2 nachtjes slapen en het zit er hier op. Hoe dat is lees in het volgende bericht.