30 maart. El Chaltén naar Estancia Angusta 250 km
Vanochtend werden we wakker met een strak blauwe lucht. De zon kwam zo de camper in. Wat we aan de andere kant zagen was adembenemend. Hadden we hier 2 dagen naar uitgezien nu was de Fitz Roy in volle glorie te zien. Bijna surialistisch beeld van deze berge met zijn buurtoppen om hem heen. Dit uitzicht vergeet ik ook nooit meer.

We rijden naar centrum om onze watertank aan te vullen en zoeken nog een wifi om wat berichten te versturen. Natuurlijk feliciteren we onze kleindochter Ariana die vandaag 8 jaar is geworden. Bij hen is het nog midden in de nacht maar we weten niet wanneer we deze dag nog bereik hebben. Om 10.30 uur rijden we El Chalten uit om naar Astancia Angusta te rijden. Een rit van 250 km met een flink stuk gravel. We gaan vandaag en morgen de echte Argentijnse pampas meemaken. Dat wil zeggen uitgestrektheid, leegte en ruimte. Dit ervaren is zo bijzonder en niet te vergelijken met wat we gewend zijn in Europa laat staan in Nederland. We moeten steeds goed nadenken waar je gaat tanken want soms is er 400 km geen tankstation in velden of wegen te bekennen. Maar met deze camper kunnen we dagen lang Off Grid zijn. Zolang we genoeg water en diesel bij ons hebben is er geen vuiltje aan de lucht. We zorgen er ook voor dat we voldoende eten aan boord hebben. Het bevalt ons erg goed om op deze wijze te reizen. Nadat we 70 km gravel op de route 40 hebben gehad slaan we af naar Estancia Angusta. Dat ligt aan route 26 wat weer 40 km gravel betekent. We zien 2 motorrijders die duidelijk moeite hebben met de gravel. Als ik dit zie komen allerlei herinnering boven van onze rit over de Dalton highway naar Deadhorse in het noorden van Alaska en onze ritten op IJsland. Om met de motor goed vooruit te kunnen moet je zorgen dat je voorwiel niet gaat spoorzoeken. Dat betekent gas erop en gaan staan om de motor goed te kunnen beheersen. Maar ja ga er maar aanstaan op een gravel stuk van 70 km. Maar echt dat is de enige echte veilige manier van motorrijden op los gravel. Maar goed wij zitten in 4×4 camper en knallen lekker door. Natuurlijk uitkijken voor putt hols. Maar ripio (wasbord) ook daar moet je minimaal met 50- 60 km/u overheen anders is het geen doen. Om 15 uur komen we na nog een zijweggetje aan bij de Estancia.



Wat een fantastische plek, wetlands! Stil stil en nog eens stil. Paarden en koeien grazen ongestoord. Honden komen nieuwsgierig aan je snuffelen en de flamingo’s zijn op een afstandje te zien in de vennen. De eigenaresse komt naar ons toe en praat gelukkig heel goed Engels. Zij heeft eigenlijk een agriturismo. Ze verhuurt kamers en je kunt er kamperen en kemperen. Een geweldige plek dus. Voor 4 euro pp kunnen we overnachten en 25 euro mee dineren. Het weertje zit ook mee en we gaan lekker buiten zitten met koffie en later een wijntje. We beeldbellen met onze jarige kleindochter die ergens op een strand aan spelen is in Californië. Ze zijn daar met een andere familie op een korte vakantie. Fijn dat de wifi hier goed werkt.
Om 20 uur is het eten klaar. We zijn met een groep Argentijnen en 2 mannen uit Taiwan. Na een heerlijk voorgerecht wordt lam wordt opgediend. De wijze waarop het wordt klaar gemaakt wordt het vlees droog en ook nog vet. Maar de gesprekken aan tafel zijn des te beter. Vooral met de twee heren uit Taiwan praten wel veel over onze reiservaringen en politiek in ons beider thuislanden. Oorspronkelijk komt een van hen uit de UK dus dat geeft ook de nodige gespreksstof.


De groep Argentijnen zijn vrienden van elkaar en wonen in de buurt. Ze geven ons nog wat adviezen over waar we nog zeker naar toe moeten. Afijn na een paar flessen wijn wordt door de eigenaar nog gezongen en gitaar gespeeld. Kortom een erg leuke en gezellige afsluiting van een geweldig dag.
31 maart Estancia Angusta naar Lago Posadas. 280 km
En ja weer een geweldige zonsopkomst deze ochtend. Het blijft ons verbazen. We doen het rustig aan. We maken gebruik van de heerlijke douches hier en ontbijten met een prachtig uitzicht. Nog even bij de eigenaresse langs voor de betaling en hebben nog een praatje over hun leven hier op de Estancia. Ze woont hier met haar man en 2 vaste werkkrachten, verder heeft ze in de vakantie seizoen 2 stagiaires. Ze wil het liefst het toeristische deel verder uitbreiden en zijn bezig met wandelroutes aan te leggen en andere voorzieningen te verbeteren. Je kunt dit onderkomen ook vinden op booking.com en dan te bedenken dat 50 km in de omtrek er niks is als alleen mooi landschap en stilte. Wat wil een mens nog meer. O ja en de wifi werkt hier ook goed. We nemen afscheid van de twee sympathieke Taiwanesen. Nog 30 km gravel en dan zitten we op de route 40 die weer geasfalteerd is. Pfff gelukkig! We rijden door of over de pampas. Ze hebben ook allemaal een naam, deze hier heet Pampa del Asador.



In de eerste uren komen we nog geen handvol autos tegen. Aan onze linker hand zien we in de verte de besneeuwde Andes. Want het is koud en heeft gesneeuwd de afgelopen dagen. Die toppen liggen in nationaal park Perito Moreno. De bergen gaan hier al snel over de 3000 meter heen. Nu geen gravel maar wel enorme gaten (putt hols) in de weg. Opletten geblazen voordat er een wiel in verdwijnt. We komen goed aan in Baja Caracoles.



Daar tanken we weer en verlaten we de route 40 om een uitstapje te maken naar Lago Posadas via route 39. Een aanrader van de Argentijnen en onze reisorganisatie. Natuurlijk weer over gravel. We rammelen lekker zo’n 80 km tot het meer en plaats met de dezelfde naam Lago Posadas. Op het einde komen we door gedeelte, een sprookjesachtige weg met bergen en rotsen om ons heen van uitlopende kleuren. Die worden veroorzaakt door de metalen die daar inzitten.



De weg is soms zo stijl dat je niet ziet of er aan de andere kant van de helling nog wel een weg naar beneden ligt. We maken veel fotos en filmpjes. Op een soort natuurlijke dam tussen twee meren zoeken we een overnachtingsplek. Het is windstil dus dat kan hier nu wel. We maken een wandeling langs water waar ongelofelijk mooie stenen liggen, daar leggen we een verzameling van aan. We gaan vandaag ook eindelijk bqq’en.



Wat heerlijk om zo je eigen maaltje te bereiden en op te peuzelen. Intussen is het hier alweer pikkedonker. Ja dat wordt het hier ook want er is geen lampje in velden of wegen te bekennen.
1 april Lago Posadas – Lago Buenos Aires 250 km
Vandaag belooft een mooie rit te worden en gaat geheel over gravel. Het weer is ook prima maar het is alleen hard gaan waaien vanochtend. De golven van het meer slaan hoog tegen de kanten. Waar ik gisteren nog lekker zat te bqq’en wordt nu helemaal door golven overspoeld. We rijden terug naar het plaatsje Lago Posadas maar maken een korte detour naar een nieuwe weg met een spectaculaire klim. De weg naar de klim is helemaal nieuw.



We rijden eens stuk omhoog om te genieten van het uitzicht en de rit met heel veel haarspeldbochten. Waarom deze weg zo’n mooie aanloop heeft is voor ons een raadsel maar wrs is het voor een ontsluiting van een natuurpark Perito Moreno. Overigens hebben verschillende plaatsen, gebieden en gebergten de naam Porito Moreno gekregen. Halverwege de klim keren we om en rijden terug in het dorpje. We gaan via route 41 naar Los Antiguos. Dat ligt aan de grens met Chile waar we een paar weken geleden waren nabij Chili Chico.






We rijden in eerste instantie door het prachtig gebied waar we gisteren ook al waren geweest. Na het dorp komt de afslag naar route 41. Dat is 120 km helemaal niets dan wijzelf, de camper en heel veel mooie natuur. Het eerste deel is adembenemend mooi. Het gebied heet Meseta del Lago Buenos Aires. We maken veel foto’s en flimpjes. We zeggen al tegen elkaar dit is “wouw-dag”.



Aangekomen bij de afslag naar een kleine grenspost naar Chili beginnen we aan de klim naar een pas op ongeveer 1500 meter. We waren van te voren gewaarschuwd dat we de weg beslist niet zouden moeten nemen als het regent. Nu zagen we in de verte donkere wolken en we kregen ook wel enkel spatters op de voorruit, maar niet echt verontrustend. Op gegeven moment veranderde de gravel in zand. En omdat waarschijnlijk hier vanochtend of vannacht wel flink geregend had veranderde het wegdek in modder en dus glad. We zagen aan sporen dat er autos flink in de problemen waren gekomen op de stijle klimmetjes. Dus al snel liep de spanning en zorgen op. Gelukkig heeft onze camper 4×4 plus een lage gearing. Dat laatste wil zeggen alle vieren de wielen drijven gelijktijdig aan en is minder kans op doorslippen.




Bij verschillende stijgingen is er veel stuurman kunst nodig om de camper op de weg te houden want deze wegen zijn niet plat maar bijna altijd bol. Dus wegglijden naar een zijkant is het grote gevaar en als daar een beekje zit of nog spannender helemaal niets, dan is het billenknijpen. Verschillende malen slipt de camper van links naar rechts. Ook bij de afdalingen is ontzettend uitkijken want remmen is nauwelijks mogelijk. Bij de pas op 1490 meter ligt er zelfs sneeuw in de berm. Met een vaartje tussen de 10 en 15 km beginnen we aan de lange en gevaarlijke modderige afdaling. Gelukkig is de weg breed en kunnen we gebruik maken van eerdere sporen zodat we niet wegslippen naar de zijkant. Liesbeth heeft het niet meer, maar gelukkig blijft ze wel kalm. We overwegen om te stoppen en eventueel te overnachten. Want we weten immers niet hoelang dit duurt met nog meer dan 60 km te gaan. En we waren nog niemand tegengekomen.
Na ongeveer 10 km komen we gelukkig de eerste auto tegen. Ze zwaaien vrolijk naar ons. Dat gaf een gevoel van “okay die zijn tot hier gekomen, dus dan zal de weg op zijn minst niet slechter zijn dan hier!”. En dat klopte na een paar kilometer stapvoets afdalen komen we weer op gravel. Nog wat kilometers verder weten we bijna zeker dat het alleen maar beter wordt want daar is de gravel minder nat. Met nog 35 km te gaan, proberen we bij een grote plas de camper ietwat moddervrij te maken want de voorkant zit er flink onder. We drinken koffie en blazen stoom af. Relaxed rijden we naar het dorpje Los Antiguos. Het was inderdaad een Wouw-dag. Pffffff. Ja een 4×4 is niet overdreven in dit gebied.



In Los Antigous heerst een soort aangenaam warm microklimaat en om die reden zijn hier veel fruitteeltbedrijven. Die staan tussen hoge populierensingels om de wind te breken. Dat is nodig ook want op Lago Buenos Aires staat net als nu vaak een flinke wind met hoge golven als resultaat.


We doen hier wat boodschappen en rijden door richting het plaatsje Perito Moreno (daar heb je hem weer). Halverwege vinden we aan het meer een mooie beschutte plek
Fantastich!! Wij zitten nu op de Dempster Highway in Canada. 850 km gravel. Onderweg naar Tuktoyaktuk. En nu met onze 4×4 een top (off road) beklommen waar wij bijna 360° uitzicht hebben op de omringende bergen en glooiende heuvels.
Mooi om jullie verhaal te lezen en de foto’s te bekijken. Want wij komen ook jullie kant op. 🙂
Dag Jan en Nikolett
Ja geweldig daarboven. Wij hebben dan de Dalton Highway gereden. Goed om te horen dat jullie ook naar Z Amerika gaan. Benieuwd hoe jullie de oversteek maken van Panama naar Colombia. Als je daar meer info heb ben ik wel nieuwsgierig. Succes en geniet van de ruimte en de prachtige omgeving.
stan@stanjanssen.nl
grt Stan