Ja nog maar 2 dagen op Flores, wat een prachtig eiland. Dinsdag komen aan in Ruteng op 1200 meter en daarmee wat koelere plaats in vergelijking waar we de afgelopen dagen waren. Het resort is mooi en ligt er super strak bij. Hier staat werkelijk geen grassprietje verkeerd. Dagelijks zijn er mensen bezig met het vegen van de grasmat en zelfs met een vorkje het gras verticuteren.



De werkeloosheid is laag in Indonesië, zo rond de 7-8 %. Maar de handenarbeid staat hier hoog in het vaandel en vooral het toezien erop! Even met mijn westers oog: 2 personen werken, een aantal zorgt dat ze het goed doen en daar omheen staat nog groep toe te kijken. Ik zou het niet kunnen! Ook als we onderweg zijn, zie je op een willekeurig moment groepjes mannen zitten en kijken. Ook vragen we ons steeds af waar al die mensen met die scooters op weg naar toe zijn. Maar ja dat kun je je natuurlijk ook bedenken van mensen die bij ons elke dag in de file staan. Ook toen we gisteren door het centrum van Ruteng (35000 inwoners) liepen, staan er groepjes mannen bij elkaar. Drie of vier vragen tegelijkertijd of we een (scooter)taxi nodig hebben. Ook onze gidsen hebben vaak een tweede “baan” als scootertaxi, ook wel “Ojek” genoemd. Verder is er een levendige vorm van straathandel, veelal door boeren die de producten verbouwen. En scooters en kleine vrachtautootjes lijken soms op halve SRV-wagens. Met andere woorden het stikt de moord hier van de ZZP ‘ers zullen we maar zeggen. Iedereen is aardig en zegt goede dag. We krijgen spontaan handen en vragen waar we vandaan komen. We lijken een aardige bezienswaardigheid in dit gedeelte van Flores, want tijdens dit jaargetijde zijn er weinig westerse toeristen. Maar alles bij elkaar voelen we ons welkom zonder lastige gevallen worden door opdringerige verkopers. Ook als we door de smalle marktpaadjes in een markthal lopen. Alleen als er de pleuris zou uitbreken, brand of zo, dan weet ik niet of we het er zonder kleerscheuren zouden afbrengen. Niet de mensen maar de omstandigheden zijn onveilig.



Datgene wat ze verkopen zou waarschijnlijk door mijn spijsverteringsgestel via een noodprocedure zo snel mogelijk weer naar buiten gewerkt worden. Tot nu gaat het wat dat betreft goed. We zijn heel consequent in water drinken uit flesjes en alleen fruit eten wat je zelf schilt en geen koude groenten en zo. Aan de andere kant moet je beseffen dat de doorlooptijd van voedsel hier heel kort is. Dus tijd voor het gevaar van contaminatie (besmet worden door ongerecht/bacterien) is relatief kort. Bijvoorbeeld vlees, het zou best kunnen dat het de dag van te voren nog koe was die lekker langs de kant van de weg stond te grazen. Kippen worden levend verkocht en groenten komt rechtstreeks van de boer. Verser kan dus niet. Maar als je de omgeving ziet waarin alles wordt aangeboden, dan weet je niet of dat met de hygiene goed komt.






Soms denk ik dat de Indonesiërs zoveel sambal of nog heter spul aan hun eten toevoegen dat geen bacterie het overleeft. 🙂 Die spicy stuff is niet aan mij besteed.
Maar goed even terug naar dinsdag, 2 activiteiten op het programma: bezoek aan een grot en een fietstocht met gids. Omdat het al de hele nacht en ochtend regent besluiten om eerst naar de grot te gaan. Bijzondere aan deze grot is dat daar in 2004 de Floris mens is gevonden die daar 100.000 jaar geleden heeft gewoond. Deze mensen waren niet afkomstig van het Afrikaanse continent zoals de rest van de zuid Aziatische mensen, maar hebben een hele andere evolutie doorgemaakt. Ze waren maar 129 cm groot en rond de 30 kg. De archeologen dachten in eerst instantie dat ze kind hadden gevonden maar aan het gebit en andere kenmerken bleek het om een volwassene ging. In totaal hebben ze hier 6 skeletten gevonden, waarvan een redelijk compleet (zie foto) De grot zelf is ook een imposante bezienswaardigheid met zijn stalactieten en stalagmieten. En wat herken je in de ene foto? Rechts wel te verstaan :).

Het kleine museumpje erbij geeft mooie en overzichtelijke informatie. Trouwens de weg daar naar toe is ook spectaculair, Matus onze chauffeur doet dit veilig en goed. Bij een tegenligger is het passen en meten.






Bij tergugkomst is het droog en kunnen we gaan fietsen met onze fietsgids. We fietsen op MTB’s door stad en de omgeving. Eigelijk is het gesprek met de gids het meest interessant. Religie is hier echt nog wel een ding. Als we de twee kathedralen ( de oude en de nieuwe) bezoeken, komen we hierover te spreken. Ik schat hem rond 35 jaar en hij is erg gelovig, bidt elke dag en bezoekt regelmatig de kerk. Die zitten hier dan ook op zaterdag en zondag vol. Onder weg komen we regelmatig langs een geïmproviseerde gebedsruimte waar een dienst is voor een overledene. Het hele dorp loopt hiervoor uit vertelt hij. Hoewel het hele dorp?! De helft, nagenoeg alleen mannen. Wat is dat hier toch met die kerels?! Ook bij navraag bij onze gidsen leert dat bijna geen enkele vrouw werkt en de zorg voor de kinderen en het huishouden heeft. De kids gaan alleen s’ochtends naar school. Van een van de gidsen was de vrouw advocaat. Ze heeft af en toe een rechtszaak. Regelmatig komt het voor dat de rechtszaken op een onnavolgbare wijze veranderden, lees corruptie. En dus geen inkomen voor haar.
Na de fietstocht van 2 uur waren we terug en bezochten we nog even de markt , zie boven.






Als we woensdag aan het ontbijt zitten begint het te regenen en zal het hele ochtend blijven doen. We hebben een rit van 140 km voor de boeg die hoofdzakelijk bij regen en laaghangende bewolking zal plaatsvinden. We gaan nog een aantal passen over tot ongeveer 1100 meter. Na een uur rijden komen we bij de zogenaamde “spyder”- rijstvelden aan. Tja weer rijstvelden en ze eten al zoveel rijst. Maar ze weten ons steeds te verassen. Alleen de vraag of we deze velden kunnen zien. Maar goed we stoppen bij een huis waarachter een pad/trap omhoog loopt naar het uitzicht punt. Natte bedoeling maar eenmaal boven is het uitzicht fenomenaal. “The art of farming” zou ik het willen noemen. Dit hadden we niet willen missen. Bekijk zelf maar hier op de foto’s.



Elk spinnenweb is van één familie. Als een van de eigenaren overlijdt wordt een nieuwe verdeling gemaakt. Men neemt zo’n besluit in het mannenhuis. Daarbij volgen ze de patronen van het dak wat in een soort spits toeloopt. Tjonge wat een geweldige tradities, niks geen gedoe met notarissen en zo.
De rest van de weg is vooral bochtig en mooi. Dit zou trouwens een schitterend eiland zijn om motor te rijden. We rijden voornamelijk door bergen, jungle en dorpjes. In de havenplaats Labuanbajo komen we aan bij het hotel Puri Sari. Het ligt aan het strand voor onze laatste overnachting op Flores. Onze avondmaaltijd is vis bij een straattent in de haven. Mooie afsluiting van ons verblijf op Flores.






Donderdag vliegen we om 10 uur naar Denpasar op Bali. Hier blijven we 2 dagen om zaterdag door te vliegen naar Nieuw Zeeland. We nemen afscheid van Matus onze excellente chauffeur en begeleider de laatste 7 dagen op Flores. Thanks Matus!


Hoeveel natuur en cultuur kun je in een paar weken alweer gezien en beschreven hebben…. fantastisch om te volgen als thuisblijver in arbeidsproces! Dank voor het delen en blijf genieten Stan en Liesbeth.
Groetjes Bregtje
Ja vandaar ook dat ik het ook opschrijf. Leuk de je het leest en beetje mee kunt beleven. Grt liesbeth en stan