De camino op de motor

Naar de grens met Mexico

Tja ff tot rust komen op een vertrouwde plek is wel zo prettig na zo’n gebeurtenis. Wat te doen? Opnieuw beginnen alleen? Uitstellen en opnieuw plannen om weer  met z’n tweeën te gaan? Wat een tweestrijd in mijn hoofd. Afgelopen 2 dagen alleen op de motor om achter Liesbeth aan te reizen heb ik veel tijd gehad om hierover na te denken: wat als ik dit de komende weken alleen op stap ga en wat doen we met de tijd als ik met Liesbeth naar huis reis?

De twee dagen bij Erik in Bend met elkaar en met andere mensen gesproken. Zaterdag besloten om de reis alleen door te zetten. Want hoe gek het ook klinkt fysiek is het behoorlijk zwaar rijden met z’n tweeën op de motor. En het is de vraag  of je dat over 1 of 2 jaar nog kunt.  

Pfff daarna begon natuurlijk de onzekerheid over: wat als …. Etc.  Maar enfin Liesbeth heeft ooit in haar eentje de camino gelopen van 8 weken. Waarom zou ik dit ook niet zien als een camino van 6 weken  op de motor naar Panama. Een behoorlijk emotioneel besluit. Want ook Liesbeth heeft natuurlijk hulp nodig met haar gebroken arm. Maar het ongelofelijke sterke vrouw, die zich heel goed weet te redden. Ze kan nog een lekker uitrusten bij onze zoon in Bend en thuis is er een ander zoon en vrienden die haar kunnen bijstaan. 

Voor mij die geen woord Spaans kent zijn er ook de nodige uitdagingen, zoals de  grensovergangen en überhaupt de mogelijke problemen die je tegen gaat komen

Maar okay we gaan ervoor.

Dus de heleboel weer opnieuw opgepakt en nog wat kleine reparaties aan de motor gedaan en besloten om zondag de 24e november te vertrekken.

Zondagochtend ben ik weer opnieuw uitgezwaaid in Bend en rij ik weer de hele weg terug naar Reno waar donderdag vandaan kwam. De omgekeerde weg is toch weer anders. Het wel bijzonder koud op de motor, maar daar kun je je op kleden. Het was wel een emotionele rit. Want eigenlijk is er nu gezien het weer ook geen weg meer terug letterlijk en figuurlijk. Alleen en in Bend wordt sneeuw voorspeld dus terugrijden kan gewoon niet meer. Ik overnacht naar 625 km in hetzelfde hotel. Wat dat betreft is Booking.com een uitkomst.

De volgende ochtend schrok ik wel want in Reno had het gevroren en lag hier en daar opgevroren rijp op wegen in de stad. Dus de start van dag twee naar Las Vegas was uitkijken geblazen. Eenmaal op de snelweg was het prima rijden. Maar nog kouder dan gisteren. En op de vlaktes in Nevada stond ongelofelijke sterke wind. Soms een beetje beangstigend zeker de wind van op zij. Je komt in Nevada  langs enorme militaire complexen. Zoals de grootste militaire opslagplaats ter wereld bij Hawthorne of de grote zonne-energie centrale stukje verder op. Alles is groot hier. Toen nog een pas over bij Tonopah (ruim 2200 meter), waar gewoon sneeuw langs de weg lag. Vanaf daar was het gelukkig bergaf naar lagere gelegen en warmer gebied. Een flink rit van 735 km, via Las Vegas (natuurlijk ff over de strip)  kom ik aan in mijn Hotel net iets ten zuiden van Las Vegas

Dag 3 is nog 800km naar de grens van Mexico. Ik wil het doen in 2 etappes via Phoenix en Tucson (635 km). Hier nog stoppen bij een BWM dealer omdat ik had ontdekt dan mijn achterschokbreker lekt. Meestal geen goed teken.  En in de komende midden Amerikaanse landen met zijn putholes wil een goede schokbreker hebben. Het stuk tussen Vegas en Phoenix is saai en drukke weg (93). Wel mooi die Joshua trees en cactussen langs de weg. Bij Wickenburg wordt afwisselender en mooier. Ik heb het idee dat hier veel overwinteraars wonen. Veel camper parken en grote villa’s. Bij Phoenix in een vijf dikke file door de stad. Nog 200 km naar Tucson, gelukkig wanorde het al warmer. Kom de eerste motorrijder tegen al dagen dat ik al op de motor zit. Gelukkig nog een gek! Want dat hoorde ik regelmatig van mensen die mij aanspraken: “you are crazy”. 

Om 17 uur kom ik aan bij de BMW dealer Iron Horse aan. Daar was de diagnose snel gesteld: “Shock is blowing”  ofwel er moet een nieuwe onder. Op voorraad? Off course not! Tweedehandse in de stad: nope! Nieuwe bestellen bij de Beemerschop.com en met spoed laten komen. Wanneer? Sorry sire we have Thanksgiving day on Thursday! Friday dus. Dus 2,5 dag niet verder en verblijf in Tucson. Eigenlijk wel lekker want het waren zware motor dagen. Dus hopelijk vrijdag verder naar Douglas (200 km) en dan zaterdag de grens over met een nieuwe schokbreker. Dat is ook beter voor de wegligging en het gemoed! 

Zie YouTube