Dinsdag ochtend om half tien vertrekt de ferry naar het eiland. Het is ongeveer 1 uur varen over 35 km vanaf Bluff. Het is de straat van Foveaux die we oversteken. Behoorlijk ruig ritje met de ferry. Aankomst op het eiland geef je al meteen een soort “heel ver weg” gevoel. Het regent behoorlijk. We hebben  2 nachten gereseveerd in een backpack hotel of te wel een jeugdherberg. We zijn niet de enige oudere, de jeugdherbergen zijn ontdekt door de grijze golf. We zijn mee van de jongsten 🙂 . Je kunt er nu ook veel tweepersoonskamer boeken, dat maakt het ook wel aantrekkelijk. Wij hebben een driepersoonskamer voor onszelf. Je betaalt ongeveer 30 euro pppp. Deze heeft een grote gemeenschappelijke ruimte en  een goed geoutilleerde keuken. 

Om 13 uur hebben we rondrit op het eiland besproken. Het eiland meet 75 bij 45 km, waarvan 90% natuur gebied. We rijden zo’n beetje op en neer door de hoofdstraat met een paar zijstraten. Onze chauffeur en gids Di woont al meer dan 30 jr op het eiland en is een van de 400 vaste bewoners die bijna allemaal wonen in het dorpje Orban. In een 1,5 uur durende rit met enkele stops vertelt ze onze het hele verhaal van het eiland met zijn enorme natuurgebieden.  

Het blijft die dag regen en niet zo’n een klein beetje ook. Rest van de middag hangen we lekker in een stel oude stoelen in de backpackers hotel. Vandaag gaan we naar een soort food truck voor ons diner, die ontzettend lekkere fish en chips hebben. Geweldig hoe hier de bedrijfsvoering is. Een iets te corpulente dame doet het bakwerk en de bazin, ook te veel fish en chips gegeten, zorgt voor de verkoop. 

De avond vermaken ons met skybo, wederom 2-1 voor…..! Als we naar bed gaan giet het nog steeds. Eindelijk weer eens in een echt bed slapen. 

Volgende ochtend is het stralend weer. Vandaag is mijn broer Richard jarig (70). Er is een supermarkt hier op het eiland, de zuidelijkste van NZ, die buiten op een bord aangeeft wie van de bewoners op die dag jarig is. Ik vraag binnen of ik de naam van mijn broer erbij mag zetten en dat mag. Leuk toch! 

Vandaag gaan we naar Ulva eiland welke in de Golden Bay ligt. Een klein eilandje wat geheel een natuurgebied is en bekend staat om zijn vogels en zeeleeuwen. Het is ook een van de eerste eilanden van NZ wat “preditor free” is. Voor de komst van mensen waren  er op NZ geen zoogdieren, alleen maar vogels en insecten! Dus de meeste vogels hoefden niets te vrezen. Met de komst van mensen zijn er ook andere zoogdieren meegekomen en hebben gezorgd dat veel inheemse soorten zijn uitgestorven. Ratten, wilde katen, konijnen, herten en posums (australisch knaagdier) zijn de grootste boosdoeners. Sommigen zijn zelfs door andere landen cadeau gedaan. De meesten hebben zich enorm vermeerderd en gezorgd dat veel inheemse soorten verdwenen of bijna verdwenen. Een plaag dus. Het is dus gelukt om al deze exoten van eiland Ulva af te krijgen. 

De overtocht duurt maar 10 minuten met een watertaxi en worden vooraf vriendelijk verzocht om onze rugzakken op ratten te checken, ik bedoel maar. We worden ook gewaarschuwd voor zeeleeuwen, niet in de rugzak, maar die kunnen op het eiland overal liggen. Zelfs in struiken op paden en trappen. Ze zijn in principe ook gevaarlijk als je te dicht bij komt. Dus minimaal 20 meter afstand houden. Na 200 meter van het begin van de wandeling komen we er achter dat we net bijna over eentje gestruikeld zijn.

Afijn op de rest van de baaitjes en stranden komen we ze ook regelmatig tegen. Ze liggen lekker te zonnen en slapen dat is hun bezigheid, dus niks te vrezen. We hoorden ook dat ze regelmatig door het dorp huppelen. 

Onze wandeling over het eiland is fascinerend. Best veel verschillende vogels gespot en door de prachtige natuur gelopen. Kijk maar 

Na terugkomst heb ik nog een stukje hardgelopen naar Ackers viewpoint. Vernoemd naar een Amerikaanse walvisvaarder die daar in buurt heeft gewoond en gewerkt. 

De avond is ook nog super helder. Om 21 uur is de zonsondergang, welke we gaan bekijken vanaf Rock Viewpoint. We gaan vanavond voor 4 doelen: zonsondergang, zuiderlicht (ja dat bestaat ook net als Noorderlicht), de sterrenhemel ofwel kun je melkweg zien en de kiwi spotten. Twee doelen alvast gelukt: zonsondergang en een fascinerende mooie sterrenhemel. Lang geleden dat ik hem zo helder heb gezien. Het lukt zelfs om er foto’s van te maken. Kijk maar.

Zuiderlicht gaan we niet zien en dan blijft nog een doel staan nl Kiwi’s spotten. Op weg  terug naar jeugdherberg gaan we nog op zoek naar deze loopvogel waar NZ zo bekend om is. Ze laten zich vooral in het donker zien en je moet ze met een rode lamp zoeken met name in het gras. We zien veel rode lampjes, dus meer mensen zijn er naar op zoek. Maar na een 1/2 uur geven we het op. De volgende dag blijken er toch kiwi’s te zijn gespot langs de hoofdweg in het dorp. Tja dan maar een paar fotograferen in de supermarkt.

Laatste dag op het eiland nog een fiets gehuurd. Liesbeth helemaal blij. Van de week zij ze nog wat ze meest mist van NL en dat was fietsen. Prima E-bikes en lekker gefietst gecombineerd met een aantal lekkere wandelingen. Op slot zetten hoeft hier niet. Logisch.

Om 13.30 uur terug en toch maar weer een fish en chips genomen bij dat beroemde food truck. Inmiddels is er ook een cruise schip met 750 Duitsers aangeland. Het eiland Stewart beleefd vandaag een economische boem! Dat is echter niet aan het autopark te merken. De meeste autos zijn meer dan 15 jaar oud. 

Om 15.30 uur nemen we de ferry terug naar Bluff. Er staat een flinke wind en de zeegang is fors. Het was een fantastisch bezoek aan het eiland Stewart en iedereen die NZ bezoekt kan ik dit ten zeerste aanraden.
O ja we lezen hier net het bericht dat de formatie in NL is afgebroken door Pieter met een appje. Nog niet zo heel lang geleden was dit eiland afhankelijk van de postboot die een keer in de week langs kwam. Wat een heerlijke nostalgie. We hebben hier op dit eiland en rest van onze reis genoeg aan onszelf en onze omgeving. Heerlijk toch!

We overnachten weer bij de camping Invercargill . Morgen starten we de reis naar het noorden.