Zaterdagavond hebben we nog een heel gezellige avond met een diner in Bend ter ere van Liesbeth’s verjaardag op 20 april, samen met de kleinkinderen en de schoonouders Liz en Dave. Heerlijk gegeten en bij het toetje werd er nog een kaarsje uitgeblazen en “lang zal je leven” door het hele restaurant gezongen. Tja daar zorgt Dave wel voor dat iedereen ook mee doet. Ariana en Everlee geven oma nog een mooi cadeau.
De laatste avond natuurlijk de kids voor het laatst een verhaaltje voorgelezen en nog tot in de kleine uurtjes gezellig gepraat met Erik. Zondag is de laatste dag in Bend en dan gaan we richting huis. Dat kan pas na een echt Amerikaans ontbijt.
We vliegen vanaf Redmond naar Seattle, vandaar naar Frankfurt en dan door naar Amsterdam. Bij inchecken in Redmond gaat het al een half uur duren voordat het inchecken gelukt is. Condor, Duitse dochtermaatschappij van Lufthansa waarbij we de vlucht geboekt hebben, heeft bij Alaska Airlines geen betaling gedaan. Uiteindelijk krijgen we toch de instapkaarten voor de vlucht naar Seattle. Na een stevig afscheid van Erik, Brianna, Ariane en Everlee, door de security en meteen door naar het vliegtuig. Het is een kort vlucht van ongeveer 1 uur.
In Seattle moeten we weer een instapkaar bemachtigen voor onze volgende vlucht naar Frankfurt. De langste zit van ongeveer 10 uur. Prima vlucht door de nacht heen met en modern vliegtuig. Helaas hoe modern ook ik doe geen oog dicht in het vliegtuig. Dus ik heb de heleboel gedownloade Netflix filmpjes bekeken. Vliegveld Frankfurt is een regelrechte ramp voor transitpassagiers. Naast dat je ongeveer 30 minuten moet lopen in de slecht bewegwijzerde luchthaven, ga je ook helemaal de security ruimte uit. Met andere woorden je moet weer opnieuw door de hele beveiliging. Dat laatste is een verschrikkelijk traag en ouderwetse apparatuur dat ook nog eens niet optimaal functioneerde. Afijn na ongeveer 1 1/2 uur waren we bij onze laatste vertrek gate. Ook daar moesten we nog een instapkaart bemachtigen net voor het boarden. Ook hier had Condor niet goed ons vluchtschema doorgegeven. Kortom ook dit was de laatste keer met Condor, scherpe prijzen maar een service van lek mijn vestje. Onze laatste vlucht was met KLM cityhopper.
We hadden van te voren al zitten kijken of we vanaf Frankfurt niet met de trein naar huis konden. Maar ook dat was weer veel gedoe en prijzig. Gelukkig ging onze vlucht naar Schiphol door want daar was maar 1 landingsbaan open vanwege de storm en onze laatste vlucht zou wel eens een ruige rit worden. Bij het instappen zagen we onze bagage bij het vliegtuig staan. Na ongeveer 45 minuten wachten in het vliegtuig voordat we weg konden (te maken met landingsslot op Schiphol) een vrij rustige vlucht en ondanks de hevige storm een perfecte landing op Schiphol. Onze blauwe vogel piloten zijn kanjers. We zijn weer terug in ons aangeharkt landje. Poeh dat is wel ff wennen. En ja wat ook gek is dat je niet meer hoeft na te denken hoe laat het in NL is! Snel naar de bagageband en dan met de trein naar Nijmegen zodat we nog onze Nederlandse kleinkinderen kunnen zien voordat ze naar bed zijn. Maar na 45 minuten nog geen koffer. Wat bleek het laatste stukje hebben ze onze bagage niet in het vliegtuig geladen omdat bij het ophalen van onze boardingpas men vergeten is in het systeem te vermelden dat we ook ruimtebagage bij ons hadden. Dat was dus nog een fout in Frankfurt bij Condor. Niks Duitse Grünlichkeit!! Ja natuurlijk moesten we nog even op de laatste vlucht ervaren dat het dus ook mis kan gaan. Want tot nu toe nauwelijks hinderlijke problemen gehad met de 17 vorige vluchten tijdens onze reis. In een van de koffers zit een airtag en kon ik dus op mijn telefoon zien dat ie nog steeds in Frankfurt stond. Tip stop zo’n ding je belangrijke spullen zodat je altijd een seintje krijgt wanneer het niet meer in je buurt is. Gelukkig heeft een uiterst aardige KLM medewerkster dit goed afgehandeld en woensdag kwamen onze twee “reisgenoten” ook aan.
Afijn we konden onze reis niet eerder afsluiten voordat we ook naar Paul, Ilse en de kinderen, die in Oosterhout wonen, hadden bezocht. We vonden het natuurlijk heel erg leuk om hun nog te zien voordat we naar huis zouden gaan. We waren op tijd in Arnhem bij het station. Silke rende op ons af. “Jullie mogen nooit meer zo lang op vakantie gaan hoor!” Wat een mooi weerzien! Op naar Oosterhout waar de frietboer al was ingeseind dat we eraan kwamen. De re-integratie kon beginnen. Een heerlijk frietje met frikandel speciaal en lekkere andere snacks nog samen gegeten. Rond 20.30 uur op naar de Molenhoek voor de laatste 20 km.
DUS IN EEN EN DEZELFDE REIS HEBBEN WE AL ONZE DRIE DE KINDEREN EN KLEINKINDEREN BEZOCHT IN DUBAI, BEND OREGON VS EN IN OOSTERHOUT.
Of te wel de reis om de aarde is ten einde. Ga daar maar eens aanstaan. Hoe mooi is het geweest. Jullie hebben het kunnen mee beleven en ik kan het op mijn oude dag nog eens nalezen. En het was hartstikke leuk om het delen.
Nog kort over statistieken voor rondje om de wereld:
We waren 112 dagen onderweg
We waren in 10 landen: Dubai, Indonesië, Timor (overstap), Australië (overstap), Nieuw Zeeland, Fiji, West Samoa (overstap), Samoa, USA, Duitsland (overstap).
We vlogen: 44000 kilometer in 17 verschillenden vluchten.
We reden zelf in de auto:
- Nieuw Zeeland 7800 km
- Op Fiji 500 km
- Op Samoa 300 km
- In de VS 1400 km
- In Dubai en Indonesië hebben we ons laten rijden en deel met de trein.
Alles bij elkaar 10000 km.
We overnachten
- 42 keer in hotel, motel , Airbnb
- 50 keer in de tent
- 17 keer bij onze kinderen
- 2 keer in het vliegtuig
Nul dagen gezondheidsklachten!
Uitgave: tja daar kun je wel iets voor kopen, o.a. heel veel ervaring!! Dat laatste hebben we gedaan.
Hoi Stan, heb je reisverslag gelezen, jeetje wat een reis zeg. Leuk! Zou ik ook wel willen doen, maar misschien wel met een beetje meer luxe, petje af voor jullie hoor
Prachtig verhaal Stan, wat een belevenis zal dat zijn geweest en ….. ervaringen zijn kostbaar en tegelijk onbetaalbaar!