Vanaf zondag, 15 juli gaat mijn reis alleen maar weer naar het zuiden. Deadhorse kan van de Bucket list!. We pakken de motor kijken eerst nog even naar finale WK voetbal want dat is hier 7 uur in de ochtend. Dus naar 3700 mijl, ben ik al meer dan over de helft van mijn reis. We gaan het zien wat de volgende 2 weken gaat brengen.
Dag 1 Dalton Highway naar het zuiden
Dus 750 km terug over dezelfde weg. Eerste 350 km gravel en dan 400 km deels verhard deels gravel en heel veel put holles. De eerste 100 km zijn zwaar vanwege de gravel (heel grof en niet goed aangereden). Als het nat is zijn ander stukken weg erg modderig. En wat doet het zondagochtend? Het regent!! We zijn vroeg op om finale WK-voetbal te zien. Dat is hier 7 uur in de ochtend en het regent stevig. Dat beloofd wat onderweg.
Bij het vertrek is het droog. Gelukkig is er nu geen stof, dat was heenweg wel anders. Heel veel vrachtverkeer en die veroorzaken een dichte mist voor minstens 10 seconden en dat is niet leuk op zo’n weg kan ik je vertellen. Eerste stuk over die grove gravel is nu goed. Nu die flink nat is ligt hij er stabiel bij. Na 70 km begint het toch weer te regenen. De weg wordt nu veel slechter. Soort harde modder die niet goed spoort. We moeten bijna stapvoets rijden. Gelukkig was het maar 3-4 km. Maar echt niet leuk. Soms regent het en dan is het weer droog. Jij rijdt hier als het ware door de bui heen. En eigenlijk loopt de rest van de dag soepel. Geen gekke dingen. De Atigun pas (met 1600 meter de hoogste gemotoriseerde pas in Alaska) is weer fantastisch. We hoorden een paar dagen later dat er 15 centimeter sneeuw is gevallen. Gelukkig dat we die beproeving niet hebben gehad. Af en toe Road works waar we lang moet wachten op de pilot wagen waar je achteraan moet rijden. We komen veel motorrijders tegen die nu naar het noorden gaan. En de natuur is weer prachtig. Kijk maar, klik hier. Onderweg moeten we een keer zelf bijtanken want 240 mijl is te ver voor een tank. Ik denk dat 200 mijl kan halen. Aangekomen bij Coldfoot kunnen we weer tanken en we kamperen daar voor een nacht. We eten in de daar, een prima buffet met een lekker stuk veel. We treffen daar ook motorrijders die vanochtend ook net als wij zijn vertrokken in Deadhorse. Maar ook veel lui die naar noorden rijden. Ze zijn nieuwsgierig haar de wegcondities en wij zijn inmiddels ervaren Dalton-rijders. Leuk hoor deze ervaring.
Dag 2 Dalton Highway naar zuiden.
Na een stevig ontbijt, dat kunnen zie hier wel maken, stappen we op voor het laatste deel naar Fairbanks. Nog zo’n afstand als gisteren en dan kunnen we de Dalton Highway achter ons laten. De weg is deels geasfalteerd en deels gravel. Van dit gedeelte van de Dalton is het ongeasfalteerde mooier te berijden dan het geasfalteerde deel. Het laatste heeft veel gaten en soms er diep en met scherpe randen. Dus daar wil je uit blijven. Dat lukt bijna altijd 😔. De motors hebben het wel te verduren maar over het algemeen rij je niet harder dan 80-90 km per uur en dan kun je makkelijk nog even naar links of recht hangen om zo’n putt holle te vermijden. Natuurlijk passeren we weer de artic cirkel. Nu zijn we helemaal alleen daar en kunnen we een fotootje maken. Het weer is nog steeds redelijk, soms wat miezer. Bij Yukon river uitereraard weer stoppen voor te tanken. ~Terwijl we daar staan land er een helikopter, gewoon midden op de parkeerplaats. Er stappen wat mannen uit die naar de brug lopen. De piloot blijft bij de zijn machine natuurlijk. Even een praatje gemaakt met hem, wan t zijn uiteindelijk allebei bestuurders van iets. Hij vertelde mooi verhalen over zijn manieren om aan brandstof te komen voor zijn heli. Wanneer ze ver de outback in moeten dan worden er vaten brandstof gedropt door een C131 vrachtvliegtuig, hij krijgt dan de coordinaten door land daar, pakt zijn pompje uit de heli en tankt bij. Ze hebben ook zelf reserve bijzit van ongeveer 100 liter. Kortom iedereen heeft hier te dealen met verkrijgen van brandstof.
Na ongeveer 65 mijl zijn we bij het begin van de dalton en is het nog 81 mijl naar fairbanks.
We besluiten om fairbanks te laten liggen en door te rijden richting oosten naar Yukon Canada. Bij North Pole (zo heet die plaats) zien we een wasstraat. We gaan onze motoren schoonspuiten en dat is hard nodig. Kilo’s opgedroogde modder komen van de motor en dat kan alleen met een hoge drukspuit. Na wat boodschappen bij Safeway en mailtjes rijden we door naar een state camping aan Harding Lake. Een camping met weer alleen een toilet maar vooral helemaal niemand. En dan begint het ook nog eens te regenen. Dus om tijd naar bed en terugkijkend op een geslaagde reis tot nu toe, want ………. ! Klik hier voor dag 2